Dat vond ik nou echt stom
En dat ga ik hier ter plekke nog aan de grote klok hangen ook. Kan me niets schelen.
Je weet natuurlijk wel dat ik gek ben op eten. En koken. En mensen verwennen met lekkers. Zo komt het, dat er regelmatig bij ons thuis weer mensen komen eten die voor het eerst bij ons aan tafel zitten. Eigenlijk altijd gezellig. Ik vraag vooraf altijd of er ook dingen zijn die iemand niet lust, want ik wil natuurlijk wel graag scoren. En bovenal wil ik graag dat iemand het naar z’n zin heeft.
Nou is er een stel…
Dat er bij mij niet meer in komt. En weet je waarom niet? Ik had me gigantisch uitgesloofd, zoals gebruikelijk. En omdat ik wist dat het Frankrijk-fans waren, was het dus een Frans dinertje geworden. Met clafoutis als toetje. Een typisch Franse kersentaart. De taart zat er nog niet in of meneer zei tegen mevrouw: ‘En? Wat geef jij hem?’. Zij: ‘Een 8’. Waarop hij zei: ‘Ik geef ‘m een 7,5’.
Toen ik vroeg waar ze het over hadden, zeiden ze dat ze de clafoutis die ze ergens aten altijd beoordeelden met een cijfer. Nou jaaaa zeg! Neem me nou even niet kwalijk. Ik was met stomheid geslagen. Dat doe je toch niet. En nog steeds als ik eraan denk, ben ik verbluft. En zal ik eens heel eerlijk zeggen? Het interesseert me helemaal niets als dat stel dit hier leest. Want ik vind het gewoon nog steeds ontzettend lomp om zoiets te doen. En het ligt volgens mij ook niet aan mij.
Zo. Dat is er uit. Lucht nog op ook.
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
