Franska.nl

Enfin, alweer een nieuw testje: in het vliegtuig heb je de middenzitters, de raamzitters en de gangpadzitters. Waar je het liefst zit, laat dát nu bijna alles over jou zeggen? Het suffe van die testjes is dat je er toch aan meedoet. Daar gaat ie: wie ben ik? Waar zit ik het liefst in het vliegtuig? Lang geleden, toen ik nog niet zo vaak naar het toilet moest, wilde ik bij het raam zitten. Lekker naar buiten kijken, je verbazen over je eigen nietigheid, en je hoofd had extra leunruimte. Wat blijkt: een raamzitter is een allenig type, niet geïnteresseerd in de mensen naast hem en überhaupt niet geïnteresseerd in mensen. Lekker alles solo en zo. Twintig jaar geleden was ik nog raamzitter. Als ik al een keertje naar het toilet moest, ging ik op mijn stoel staan en zwiepte mijzelf lenig van leuning tot leuning over mijn medepassagiers heen naar het gangpad. Eitje. Ik zat ooit naast een Indonesisch echtpaar, dat zich elf uur lang gewoon niet bewoog. ‘Moeten zij nou nooit eens naar de wc?’ zo vroeg ik me af. Zie je wel? Die interesse in anderen was er heus wel. Maar dat gezwiep over mensen heen, dát gaat niet meer.

Op de foto zie je mij in de businessclass zitten, samen met oud-president Kaunda van Zambia. Bij een tussenlanding in Harare smoesde de stewardess: Kaunda zit in de business, wil je hem ontmoeten? Uiteraard. En zij legde het vast.

Al vele jaren ben ik nu gangpadzitter. Gangpadzitters, mensen, zijn hartstikke aardige mensen, heel sociaal, avontuurlijk, etc. Nou, ik help jullie uit de droom: echt niet! Ik wil helemaal niet met andere mensen praten in het vliegtuig. Ik wil zonder gedoe naar het toilet kunnen, dat is de enige reden dat ik daar zit. Dat avontuurlijke is natuurlijk wel waar. Maar als ik vlieg, ben ik onderweg naar dat avontuur en als er de hele tijd mensen langs me lopen die me aanstoten, als ik net slaap, denk ik vol heimwee terug aan vervlogen raamzittertijden.

Laten we de middenzitter niet vergeten.  Ingeklemd tussen twee anderen heeft de middenzitter het optimaal naar zijn zin, omdat hij nog veel socialer is dan die gangpadzitter. In het midden zitten vind ik de allerergste plek in een vliegtuig. Tenzij ik met het leukste reisgezelschap van Nederland vlieg, dan maakt het niet uit. Mijn vrienden van het Liliane Fonds, met wie ik zo vaak op stap ging, we hadden de goedkoopste plaatsen, maar het maakte niet uit, want we waren samen en er kon veel gelachen worden, zelfs in enge koffiemolens van wazige maatschappijen in gevaarlijke landen.

Conclusie: als deze test klopt, ben ik een stomvervelend mens. Want diep in mij schuilt toch echt die raamzitter die het liefst met niemand wat te maken heeft. Echt? Nee hoor, alleen als ze vliegt.