Viva la Frida
Had ik weer: afgelopen zomer een nieuwe museumjaarkaart aangeschaft, gingen de musea op slot.
Voor de musea erger dan voor mij, maar toch. Ik had gewoon zin om me weer te verlekkeren aan kunst en ander moois. Nu alles weer open is, heb ik me gelijk aangemeld voor de tentoonstelling van de Mexicaanse Frida Kahlo. De expositie is te zien in het Drents Museum te Assen. Voor mij slechts twaalf minuutjes met de auto, dus bijna een thuiswedstrijd.
Spontaan een museum binnen lopen kan helaas nog steeds niet, dan maar inloggen en reserveren. Maar dat mag de pret niet drukken.
Eerlijkheidshalve wist ik niet veel van de achtergrond van Frida. Ik ben diverse keren in Mexico geweest, maar tot mijn grote schaamte heb ik mij nooit in haar leven verdiept. Terwijl je in Mexico op elke hoek van de straat iets van Frida Kahlo tegenkomt.
Frida, geboren in 1907 in Mexico-Stad, werd op zesjarige leeftijd getroffen door kinderpolio. De gevolgen hiervan zou ze de rest van haar leven met zich moeten meedragen. Op haar achttiende kreeg ze een zwaar ongeluk, zittend in de bus werd ze aangereden door een tram. Maandenlang moest ze in bed blijven. Door haar moeder werd ze toen gestimuleerd om met schilderen te beginnen, liggend op bed. Op haar 22e trouwde ze met de 21 jaar oudere Diego Rivera. Jaren later citeerde de krant Novedas de Mexico: ‘Ik heb twee zware ongelukken doorstaan in mijn leven; een waarin een tram me aanreed… en het andere ongeluk is Diego.’
Ondank alle ellende op haar pad was het werk van Kahlo kleurrijk. Frida Kahlo werd gezien als een symbool van het feminisme. Haar vrijgevochten geest was een voorbeeld voor vrouwen wereldwijd. Zo weigerde Kahlo pertinent om haar lichaams- en gezichtshaar te scheren. Ook verder was Frida Kahlo niet veel anders dan hedendaagse vrouwen. Zo vond ze het heerlijk om selfies te maken. In plaats van een smartphone gebruikte ze daarvoor haar penselen.
De hele tentoonstelling over Frida vond ik erg indrukwekkend. Hij begint met Meet Frida Kahlo en gaat daarna over in Viva la Frida!
Mocht je een dagje het noorden aandoen, gewoon gaan. En hopelijk ben je dan net zo enthousiast als ik en kijk je net even anders aan tegen deze Mexicaanse kunstenares met haar doorlopende wenkbrauwen, kleurrijke Mexicaanse kleding en het aapje op haar schouder.
Lieve groet, Grace.
Door: Grace Bregman
