Franska.nl

‘Hoeveel kinderen hadden jullie thuis?’ vroeg mijn lieftallige hulp in de huishouding van de week, toen ik het ineens op de heupen had gekregen en vond dat de schuur opgeruimd moest worden. Ik tilde wat dingen op, zette het een en ander opzij en stond net uit te leggen hoe ik de opruiming aan wilde pakken, toen ik met die zinken teil in m’n handen stond en er een nostalgische flits door m’n hoofd schoot.

‘Kijk nou, hier gingen wij vroeger altijd in, als we in bad gingen.’ Zo leuk dat ik dat ding heb. Ik was OOIT van plan het in de tuin te zetten, maar daar staat al best veel goedbedoelde nostalgia. Dus staat ie een beetje in de schuur te wachten tot ik hem zo af en toe weer eens tegenkom.

Wacht, ik stond even te dromen. Ze stelde een vraag.

‘Met hoeveel wij thuis waren? Met twee… hoezo?’ 

‘Nou mijn moeder moest vroeger elke zaterdag, als iedereen gewassen werd, ook in zo’n teil. Bij haar thuis waren ze met z’n zevenen en de jongste ging altijd als laatste in bad, maar wel in diezelfde teil en dan kregen ze allemaal schone kleren.’

‘Nee! Toch zeker niet in hetzelfde water?’

‘Jawel, in hetzelfde water. En toen ik aan m’n moeder vroeg hoe ze dat dan met hun onderbroek deden als ze maar een keer per week schone kleren kregen, vertelde ze dat ze die halverwege de week omkeerden. Binnenstebuiten dus. Ik heb m’n moeder gevraagd of ze me niet meer van die griezelig vieze verhalen wil vertellen, want ik krijg er nog de kriebels van.’

Ben ik me achteraf ineens blij dat wij maar met z’n tweeën waren. Vaak zaten we er samen in, maar soms ook na elkaar. Waarschijnlijk was dat net iets makkelijker te behappen voor m’n moeder. Maar stel je voor dat het badwater al helemaal bruin was geweest. Gatsie. Hoewel… dan waren we misschien wel heel erg resistent geworden voor van alles, dankzij dat wat er allemaal aan bacteriën rondzwabberde in die teil. En dat moet in die tijd nogal wat geweest zijn, want tenslotte ging je toen alleen op zaterdag in bad. En oh wacht… we waren ook superslank gebleven, want vieze varkens worden niet vet.

Ik ga die teil toch eens een ereplaatsje geven ergens.

En ik wist zeker dat ik er een foto van had. Blijkt het toch een voorganger van die grote twee-persoons-teil te zijn. Ik zit in bad en zit m’n zus zeep te voeren… Sorry zus. (Beetje laat.)