Vergeet yoga en mindfulness
Het nieuwe relaxen heet koeienknuffelen.
Zeg je ‘koe’ dan zie ik de veestapel van mijn ouders voor me. Een kudde van zo’n vijftig zwartwit gevlekte Holstein-dames die doodgemoedereerd lagen te herkauwen onder de kersenbomen in het weiland of op het stro in de stal. Immer relaxed en immer content. Dat is nu wel anders inderdaad. Want zeg je nu ‘koe’ dan hoor je stikstofcrisis en zie je boze boeren, wanhopige boeren, getergde boeren. Gelukkig kan het ook anders.
Als dit verdienmodel niet de oplossing voor de verguisde boerenstand is, dan weet ik het niet meer. Ik las het in the Guardian waar het fenomeen werd aangeprezen als dé remedie tegen stress, en dat die wat mag kosten spreekt voor zich.
Koeienknuffelen heet het vrij vertaald. Wat zoveel wil zeggen als dat je in East Yorkshire incheckt op een boerderij en vijftig Britse ponden neertelt om drie zalige uren aan een stuk tegen een koe aan te kruipen die pontificaal ligt te herkauwen op zijn bed van stro. Dus vergeet de wellness, yoga en mindfulness, snuif het welriekende hooi in de doodstille schuur en geef je over aan de warme flank van je koe, waarna je hartslag vanzelf daalt.
De familie die dit bedacht handelde uit nood: ze kon haar melkveestapel niet langer onderhouden vanwege jarenlange overstromingen, maar kon het niet over haar hart verkrijgen om ál hun dames te verkopen en besloot daarom de vijf lievelingen van het stel te houden en te trainen voor het knuffelgebeuren. Dat duurde vijf maanden want er moest worden uitgezocht wanneer en hoe ze het rustigst waren en hoe ze het best konden wennen aan vreemden – probeer in dit verband niet op eigen houtje een weiland in te lopen om te gaan liggen knuffelen, want dat gaat geheid mis. Als kers op de taart mag je op deze boerderij na het knuffelen ook nog eens de kalfjes gaan kammen, wat ook als een hemelse ervaring wordt aangeprezen.
Of het écht goed is voor de gestreste mens durven de boeren in kwestie niet te garanderen, maar wie weet? Van bezoekers met angststoornissen en autisme kregen ze verdomd goeie reacties. En dat hun koeien genieten van al die aandacht en er zeer content uitzien, telt natuurlijk ook mee. Waardoor ik spontaan weer terug ben bij onze kudde Holstein-dames die doodgemoedereerd lag te herkauwen onder de kersenbomen in het weiland of op het stro in de stal. Immer relaxed en immer content.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
