Franska.nl

Vakantiekeuzestress

 

Zo zoetjes aan willen we in Huize Smit onze vakantie gaan boeken. Maar dat is nog een heel karwei, zeg. De een wil dit, de ander dat; ik krijg er gewoon stress van. Vakantiekeuzestress. Dat is nog eens een happy problem, zeg…

 

Mijn meneer doe je geen groter plezier dan een bestemming met een fiets, bergen en een barbecue. Zolang de fiets maar mee kan en het huisje in Italië ligt, is ‘ie helemaal blij.
 

 

Puber 1 gaat inmiddels niet meer mee, of toch wel. Oh nee, toch niet. Hij heeft vakantieplannen met vrienden en als hij genoeg geld bij elkaar heeft gewerkt gaat ‘ie weg. En zo niet, dan past hij op het huis en de teckel. Ja, ja, denk ik dan, als dat maar goed gaat. Puber 2 wil alleen maar een lekker bed en wifi. De rest is mooi meegenomen.
 

 

Blijkbaar ben ik die ene die zo moeilijk doet. Er valt dan ook zoveel te kiezen. Na jaren Toscane heb ik het op mijn heupen en wil ik weleens iets heel anders. Dus gooi ik een paar balletjes op:
 

 

Wandelen in Engeland. Maar ja, wat nou als het daar continu regent? En puber 2 haat lopen. Nou, dat wordt gezellig. Niet dus.

 

Frankrijk? Anyone? Nou, als we de grens tussen België en Frankrijk oversteken, hebben we altijd meteen al spijt dat we niet toch naar Italië gaan. Ik weet het: dit slaat nergens op. Maar we hebben in Frankrijk altijd wat te mopperen. De regen is te nat. De zon is te heet. De Fransen zijn te Frans. Blijkbaar is het niet zo ons ding, dat hele Frankrijk.

 

Griekenland dan maar? Op een romantisch eilandje, met van die witte huisjes? Ook leuk toch? Tsja, die fiets kan dan niet mee, want die past niet in de koffer. En wat nou als ik er ook een prachtige barbecue bij weet te boeken? ‘Nee,’ zegt mijn meneer. Geen fiets, geen vakantie. Dus dat feest gaat ook niet door.

 

Deze dan. Een boot huren voor de Kroatische kust. Puber 2 kijkt me met rollende ogen aan. Twee weken met je ma en je pa op een boot, zonder wifi? Wat denk je zelf, mam?

 

Pffff. Hoe moeilijk kan het zijn, zo’n vakantie boeken. Ik verlang opeens weer naar dat ene huisje in Toscane waar we al jaren komen, met die lekkere bedden en wifi. En die enorme stenen barbecue in de tuin en waar we de weg kennen naar die fijne supermercato. Met die koffiebar in het dorp, die de allerlekkerste ‘dolci’ in de vitrine heeft liggen. Oh, ik proef het al bijna.

 

Fietsje achterop de auto en hup, dan kunnen we vertrekken. Waarom wilde ik nou ook alweer zo graag ergens anders naartoe? Meneer blij, puber blij en ik blij… Vakantiekeuzestress? Je kan het ergens maar naar je zin hebben. Toch?

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’