Franska.nl

Vaarwel getrouwde mannen! (Deel 1)

Simone en Barry waren vijftien jaar getrouwd en werkten in dezelfde branche. Toen bij hun opdrachtgevers bekend werd dat zij niet langer een echtpaar vormden, begon het gedonder.

 

 

 

‘Toen Barry en ik anderhalf jaar geleden besloten om te gaan scheiden was dat voor ons beiden een opluchting. We leefden absoluut niet als kat en hond, maar veel hadden we elkaar – op ons gezamenlijke werk na – niet meer te vertellen. Ook hadden we al jarenlang geen seks meer. Barry en ik waren beiden niet gemotiveerd genoeg om de sleur te doorbreken. En daarom leek het ons beter om ieder ons eigen pad te gaan bewandelen.

 

We gingen als vrienden uit elkaar. Onze woning wisten we met een flinke overwaarde te verkopen. Hierdoor konden we allebei, in een eigen ander huis, weer een nieuw leven opbouwen. Kinderen hebben we nooit gekregen. De wens was er wel degelijk waardoor we ruim twee jaar door de medische molen gingen. Niettemin mocht het, ondanks de nodige hormoon- en IVF-behandelingen, niet zo zijn. Uiteindelijk besloten we samen dat we niet voor een nog intensiever traject gingen. We legden ons neer bij een kinderloos leven. Achteraf heeft dat een hoop verdriet bespaard.

 

Geen seks meer

Het gebrek aan intimiteit heb ik enorm gemist in onze relatie. Ondanks dat ben ik nooit vreemdgegaan, ook al was de verleiding soms groot. Ik ben als freelance-adviseur werkzaam in een technische wereld waardoor ik met grote regelmaat zakelijke afspraken heb met mannen. Keurige mannen in keurige pakken, die in keurige wijken wonen waar meestal twee keurige auto’s op de oprit staan. Ogenschijnlijk hebben ze het allemaal uitstekend voor elkaar en zou menigeen graag met hen willen ruilen. Schijn bedriegt echter, daar ben ik inmiddels wel achter.

 

Keurige mannen

Barry en ik zijn nog steeds in dezelfde wereld werkzaam en onze klanten wisten eigenlijk niet beter dan dat wij een echtpaar waren. Maar toen geleidelijk bij de veelal vaste opdrachtgevers bekend werd dat wij uit elkaar waren begon het gedoe. Als adviseur werd en word ik nog steeds graag gezien. Ik doe mijn werk met plezier en steek enorm veel energie in mijn klanten. Dat wordt gewaardeerd. Maar toen ik als alleenstaande, best representatieve vrouw van 42 jaar door het leven ging, bleef het niet alleen bij de zakelijke waardering.

 

Een meelevende streling

Tijdens mijn huwelijk met Barry had ik over het aantal offerte-aanvragen en opdrachten eigenlijk nooit te klagen. Na onze breuk rezen deze de pan uit en dat verbaasde me wel enigszins. Mijn agenda stond bomvol afspraken die de potentiële opdrachtgevers het liefst combineerden met een lunch in een hotel. Dat leek hen gezellig: het nuttige met het aangename combineren. En ook om te informeren hoe het nu wérkelijk met me ging. Het was immers niet niks. Alleen achterblijven na een scheiding, zo zonder kinderen. Dikwijls werd me de vraag gesteld of ik me niet af en toe vreselijk eenzaam voelde. Dan werd over de tafel even medelevend mijn hand gestreeld en een wijntje besteld. Want ondanks de ellende, moest ik niet vergeten het leven toch te vieren. Zo’n mooie, ambitieuze vrouw verdiende het om weer te genieten. Echt te genieten. En ik wist vast en zeker wel wat zij daar mee bedoelden. Deze opmerkingen gingen dan vaak gepaard met een knipoog. Toegegeven, in het begin vond ik deze aandacht best fijn. Welke vrouw is er nu niet gevoelig voor complimenten en mannelijke aandacht? Zeker wanneer je wat kwetsbaarder bent.

 

Van vlees en bloed

Niettemin had ik al gauw door dat de belangstelling verder ging dan de vraag over hoe het met mijn gemoed gesteld was. Men zag mij, naast adviseur, vooral als potentiële bedpartner! Daar kwam ik al gauw achter. De meeste mannen waar ik mee afsprak kleedden het nog wel tactvol in. Ze vertelden over hun maar matige huwelijk en over het gebrek aan libido bij hun partners. En voegden daar dan aan toe dat zij ook maar mannen waren van vlees en bloed. Hierbij boorden hun ogen zich dan doordringend in de mijne. Meestal ging ik er niet op in en hield ik het bij het doornemen van de projecten die op stapel stonden.

 

Hotelkamer

Een keer ben ik wel de mist ingegaan. Ik liet ik me versieren en belandde in bed met een zakelijke relatie. Dit was een enorm onprofessionele actie, dat realiseer ik me nu ook wel. De man in kwestie vertelde dat zijn huwelijk was doodgebloed. Hij zat er serieus over na te denken om te gaan scheiden. Ik vond hem leuk, aantrekkelijk en na twee wijntjes was de gang naar een hotelkamer eenvoudig gemaakt. De seks was fantastisch en thuisgekomen schonk ik, met vlinders in mijn buik, blij een glas bubbels in. Ik plofte op de bank, appte hem met een ‘dankjewel voor het fijne gesprek en hopend op een duurzaam vervolg’. Ik sloot af met een kus-emoji. En daar zat ik dan, met mijn mobiel in de hand, als een puber hoopvol te wachten op een reactie.’

 

Benieuwd hoe het met Simone afloopt? Lees dan morgen deel 2 van dit spannende feuilleton op Franska.nl

 

 

De namen van Simone en Barry zijn vanwege privacy gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.