Uiterst beleefd
(not!)
Wil je het vertrouwen in de mensheid niet verliezen? Tineke schetst een paar situaties waar uiterst hoffelijke lieden een mooie hoofdrol spelen. Toch?
Mensen houden geen rekening meer met elkaar, wordt vaak beweerd. Maar ik ben het daar niet mee eens. Ik zie voortdurend mensen rekening houden met anderen en ik zal daarvan wat voorbeelden geven, opdat jullie het vertrouwen in de mensheid niet zullen verliezen.
Ik woon bijvoorbeeld naast een dierenarts en met hem wordt écht wel rekening gehouden, hoor. Iedereen die zijn hond komt laten inenten, laat hem altijd even buiten plassen, zodat het beestje niet in de wachtkamer leegloopt. Dat zou ook erg vervelend zijn voor de assistente, die dat dan weer op moet dweilen, en bovendien gaat het daarbinnen dan heel onaangenaam ruiken. En om die stank überhaupt bij mijn buurman vandaan te houden, doen ze dat laatste plasje dan ook niet op zijn terrein, maar meestal bij mij in de voortuin tegen míjn brievenbus. Aardig toch? Bij mijn buren stinkt het nooit. Echt niet!
En zo zie ik vaak veel meer voorbeelden van naastenliefde en empathie. Ik hoor politici nu bijvoorbeeld ook alweer dingen roepen, waarvan straks grote groepen mensen kunnen gaan profiteren (als er maar op die bewuste politici gestemd gaat worden). En dat ze de rekening daarvan aan een (veel te) kleine groep moeten gaan presenteren, dat doet er nu even niet toe. Het gaat om het gebaar! Er wordt aan je gedacht, wanneer je dat nodig hebt, zeg maar. Of wanneer zíj dat nodig hebben. Dat kan ook. Dat kan ik soms niet helemaal goed inschatten.
Zoals die meneer die onlangs samen met mij op één plekje wilde parkeren
Wat ik overigens wél goed kan inschatten, is de grootte van mijn auto en de grootte van een plek in een parkeergarage. Ik ga dus nooit (bijna overdwars) op anderhalve parkeerplek staan. Gewoon, omdat ik rekening houd met de mogelijkheid dat nog meer mensen hun auto kwijt willen. En dat heeft die meneer (of mevrouw), die onlangs samen met mij op één plekje wilde parkeren, vast ook in gedachten gehad. Hij (of zij) heeft geprobeerd mijn auto een stukje kleiner te maken, zodat het nóg beter zou passen, denk ik. En gezien de drukte van die dag – en het feit dat er dan lange rijen auto’s buiten moeten wachten (die pas mogen inrijden wanneer er een andere auto naar buiten komt) – begrijp ik ook wel dat hij (of zij) zich dan zo snel mogelijk naar buiten wilde begeven. Gewoon, om de boel niet nóg meer op te houden, denk ik dan maar.
En een briefje onder iemands ruitenwisser dat doe je dan ook niet, want al dat papier is weer slecht voor het milieu. Er zijn dus écht nog wel mensen die rekening houden met van alles en nog wat, hoor!
Bij veel van wat ze dagelijks tegenkomt filosofeert én associeert Tineke (schrijfster/moeder/fotograaf/toneelregisseur/echtgenote) erop los.
Fotografie portret: Esmee Franken, Visagie Linda van Ieperen, Haarstylist Mandy Huijs
