Trui zag het bergafwaarts gaan met haar schoonzus
‘Alleen een maagverkleining zou nog perspectief kunnen bieden.’
‘Ze kwam in onze familie via de liefde en we hadden meteen een klik. Een goed mens, slim, grappig, betrouwbaar. Toen ze met mijn broer trouwde, was ik blij om haar als mijn schoonzus te mogen verwelkomen en toen hun kinderen werden geboren, was ik een supertrotse en blije tante. Het was dan ook tot mijn grote verdriet dat het met hun huwelijk steeds slechter ging sinds de kinderen er waren. Mijn schoonzus, die nog gewoon slank was toen ik haar leerde kennen, werd steeds zwaarder en na de geboorte van mijn nichtje ging het rap bergafwaarts.
Mijn broer kreeg het gevoel dat het er allemaal niet meer toe deed voor haar nu ze getrouwd was en moeder. En eerlijk gezegd kon ik daar wel inkomen. Haar make-upspullen kwamen niet meer uit de kast, door haar overgewicht was kleding ook al geen issue meer en op een gegeven moment begon zelfs hun huis te verslonzen.
Ik bood haar aan om te komen helpen schoonmaken, omdat ik wist dat mijn broer gruwde van wat er van hun leefomgeving was geworden. ‘Hoeft niet,’ luidde haar reactie. Ze zou het zelf wel oplossen. Net zoals ze het zelf ook zou klaarspelen om de overtollige kilo’s kwijt te raken. Beide mislukten jammerlijk. De puinhoop in huis groeide tot een niet meer te overkomen berg en nadat mijn schoonzus de honderd kilo had aangetikt, stelde mijn broer haar een ultimatum. Ze moest óf professionele hulp gaan zoeken óf hij zou – met pijn in zijn hart voor de kinderen – een scheiding aanvragen en ook de voogdij over hen opeisen, omdat hij er niet meer in kon geloven dat zij ze goed zou verzorgen.
Het is inmiddels bijna twee jaar geleden dat de scheiding is uitgesproken. Mijn broer heeft een nieuwe partner, met de kinderen gaat het goed en hun band met de nieuwe vriendin van hun vader is prima. Met mijn ex-schoonzus is het een heel ander verhaal. Haar overgewicht nam gevaarlijke proporties aan, haar lijf stond op het punt het op te geven, haar baan is ze kwijt en haar appartement is ernstig vervuild.
Ze was er zo slecht aan toe dat alleen een maagverkleining nog enigszins perspectief zou kunnen bieden, want ze zou minstens veertig kilo moeten afvallen om weer uit de gevarenzone te komen. In eerste instantie bleef ze nog steeds uitvluchten verzinnen om er niet aan te hoeven beginnen. Pas toen ik met de kinderen bij haar aanklopte en die haar huilend smeekten om het voor hen te doen, kwam er langzaam maar zeker beweging in.
De maagverkleining is een half jaar geleden gerealiseerd. De eerste vijftien kilo’s zijn eraf. We hebben haar huis laten aanpakken door een opruimcoach en er een professioneel schoonmaakbedrijf in gezet. De eerste afspraken bij een psychiater zijn geweest. Die bieden nog niet veel soelaas omdat er nog heel veel werk te verzetten is. Als de knop niet bij haar was omgegaan nadat ik op die bewuste dag met haar kinderen bij haar aanklopte, was ze er waarschijnlijk niet meer geweest.
Ze vindt dat ik haar leven heb gered, maar dat heeft ze zelf gedaan. Daarbij is ze er nog lang niet. De weg terug was in haar geval door een onherbergzaam gebied, omdat ze zo ontzettend ver was afgedwaald. Als ze het over kon doen, zou ze het absoluut anders doen, zegt ze. Dan zeg ik dat het zinloos is om terug te kijken en dat het nooit te laat is om opnieuw te beginnen.
‘Jij hebt makkelijk praten,’ zegt ze dan. Toch is het ook voor mij nog niet zo makkelijk als zij denkt, want er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ik me geen zorgen om haar maak.’
De naam Trui is gefingeerd. De echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
Door: Redactie Franska.nl
