Totaal in de ban van die man
Maria vindt het verschrikkelijk om te zien hoe haar dochter onder invloed van haar vriend een schim van zichzelf is geworden.
‘Mijn dochter was een zelfstandige, leuke vrouw die heel goed haar mannetje stond en ook heel goed wist wat er te koop was in de wereld. Ze had een leuke baan, een leuk huis, een leuk leven. Eigenlijk zat alles haar mee. Alleen in de liefde wilde het niet zo vlotten. De man waarmee ze een tijd samenwoonde en waarmee ze zou gaan trouwen, bleek haar te belazeren. Na die breuk bleef het lange tijd stil. Totdat ze op een dag stralend binnen kwam wandelen: ze had iemand ontmoet waarop ze instant verliefd was geworden.’
‘Ik snapte wel wat ze in hem zag, maar mijn man had reserves. Er was iets wat hij van meet af aan niet prettig vond en jammer genoeg moest ik hem na niet al te lange tijd gelijk geven. Haar vriend is namelijk dominant, erg van zichzelf overtuigd en allesbehalve ruimdenkend. De dingen zijn zoals hij ze ziet. Hij ziet geen enkele nuance en wil al helemaal niet worden tegengesproken. Door niemand, dus ook niet door onze dochter.’
‘Ze hield er dan ook al heel snel mee op om voor haar mening uit te komen waar hij bij was. Als hij aan het woord was, hield zij wijselijk haar mond. Ook als wij zeker wisten dat zij heel anders over iets dacht dan hij, zei ze niets. Dit was onze dochter toch niet? Maar de keer dat we voorzichtig aan haar vroegen hoe het kwam dat ze nooit tegengas gaf, zei ze dat ze het gewoon altijd met hem eens is, en was een gesprek absoluut niet mogelijk. Inmiddels is het nog wel erger geworden dan dat ze haar eigen mening voor zich houdt. Het is nu zo ver dat zij zijn mening deelt. Onverschillig of het over politiek, het milieu, maatschappelijke vraagstukken, persoonlijke kwesties, eten, sporten of wat dan ook gaat, als zij praat horen we hem en als ze samen zijn wordt hij constant door haar bevestigd. En dan ook echt in alles!’
‘Zij wilde altijd heel graag samenwonen, trouwen en moeder worden. Wat dat samenwonen betreft houdt hij haar al een paar jaar aan het lijntje met non-argumenten. Zo wil hij dat ze eerst allebei zoveel verdienen dat ze als het ware twee huizen onder een dak kunnen kopen. Want dan kunnen ze allebei hun eigen vrienden blijven ontvangen, hun eigen slaapkamer hebben als dat eens zo uitkomt en hoeven er geen irritaties te ontstaan over tandenborstels in de badkamer, want ze hebben er ieder één. Dat hij dit wil, nemen we maar aan, maar van onze dochter weten we heus wel beter. Daarbij legt hij de lat qua inkomen zo hoog dat het er waarschijnlijk sowieso nooit van komt.’
‘Maar het allerergste vinden wij dat ze de wens om moeder te worden – een wens die intens speelde! – heeft opgegeven. Want hij vindt het onverantwoord om kinderen op deze wereld te zetten en natuurlijk is zij het roerend met hem eens. Intussen tikt de tijd door, is het over niet al te lang te laat om nog aan kinderen te beginnen en kunnen wij alleen maar lijdzaam toezien hoe zij een schim van zichzelf is geworden. Verschrikkelijk vinden we dat.’
Maria’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
