Franska.nl

Tips voor een beter leven

 

Ochtendmensen zijn fitter, gelukkiger en succesvoller, zo las ik deze week.

 

En aangezien ik me bepaald niet fit voel, en zeker niet gelukkig – omdat ik alwéér werk ben kwijtgeraakt als gevolg van dat stomme virus – dacht ik: dan dát maar proberen. Ik ben namelijk een uitgesproken avond- en nachtmens, en maak dus weinig kans op nog een klein beetje geluk, succes, of een ietwat fitter gevoel.   

 

Op naar een mooi leven als ochtendmens dus!

 

Focus op slaap. Daar moest ik mee beginnen. Nou, ja, dan hoef jou niet uit te leggen dat je dan juist de hele nacht wakker ligt, dus die sloeg ik maar even over. Maar een avondmens heeft een wekker nodig, en een ochtendmens niet! Dat las ik ook. Ik ben dus gestart met het weggooien van de wekker.

 

Maar ja… dat was het ook niet.

 

Als ik dan tegen de middag wakker werd, was ik helemáál niet gelukkig. En eigenlijk ook niet zo heel erg veel fitter. Maar de maatschappij is ingesteld op ochtendmensen, dus moest ik die wekker juist weer pakken en hem heel vroeg laten loeien en dan onmiddellijk iets gaan doen waar ik heel veel energie van kreeg. Zo werd ik vanzelf wel een ochtendmens.

 

Oké! Wekker gezet en ’s ochtends meteen begonnen met uitnodigingen voor een feest. Van feestjes krijg ik namelijk bakken met energie. Sta eerder op en spreek hardop uit wat je die dag wilt bereiken. Geef jezelf complimenten als het lukt, en mijdt smoesjes die beginnen met ‘ja maar’. Het zou allemaal zó simpel zijn.

 

Maar ja… je voelt hem al aankomen. Iedereen die ik uitnodigde begon met een ‘ja maar’. En ik kreeg van niemand complimenten, laat staan dat ik ze mezelf toen nog durfde te geven.

 

Maar ook dáár was iets aan te doen! Dat las ik namelijk weer in een ander artikel.

 

Ja, als je toch bezig bent, kun je maar beter meteen even doorpakken!

 

Je mag jezelf dus gerust complimenteren voor alleen al een goed idee. Of voor de schijn van inzet om dingen beter te maken. Mijn feest (In de ochtend dan??? Heb ik ook nog geprobeerd!) was dus misschien niet goed van de grond gekomen, maar het idee was al een compliment waard. Toch? ‘Goed bedacht hoor, Tien!’ sprak ik mezelf dus bemoedigend toe.

 

‘Want waarom zou je egoïstisch zijn als je voor jezelf zorgt?’ las ik verderop. ‘Waarom moet je altijd aardig gevonden worden, en laat je anderen dus ook steeds weer je grenzen overschrijden?’ En die herkende ik eigenlijk wel.

 

Zeg eens wat vaker nee of creëer tijd om na te denken wanneer iemand wil dat jij iets doet. Zeg: ‘Leuk, je hoort morgen van me’ en kijk dan eerst eens naar wat je zélf wilt. Die ander is namelijk helemaal niet zo met jou bezig, dus praat ook jezelf niets aan waarmee je de angst om niet aardig gevonden te worden dan weer voedt. Wees duidelijk, en ‘eigenlijk’ of ‘misschien’ mogen niet meer!

 

Maar eerlijk gezegd werd ik daar dus eigenlijk heel erg onzeker van. Misschien moest ik het dus toch maar in iets anders gaan zoeken, bedacht ik maar weer.

 

En, ja hoor… daar las ik hem! De salarisverhoging, als laatste gouden tip.

 

‘Neem een salarisverhoging. Denk niet dat je het niet waard bent en bedenk niet allerlei redenen waarom je het niet zou krijgen, maar schrijf op waarom je er wél recht op hebt.’

 

Huh?… Maar hoe dan? ‘Neem’ een salarisverhoging?? Van zulke adviezen ga ik dus wakker liggen, en dan ben ik onmiddellijk terug bij af. Ik word onzeker, omdat ik bij niemand terecht kan om een salarisverhoging te vragen, en ik vind mezelf dan meteen weer nergens goed voor.

 

Ik ga dus zeker niet de wekker zetten en mezelf dan morgenochtend vroeg, voor de spiegel, een kanjer noemen. Ik kán het gewoon niet.

 

Of…?? Of zouden ze misschien bedoelen: Néém nou de salarisverhoging???

 

Ooow, zie je… ik ben gewoon te moe. Ik lees niet goed. Ik moet nodig een keertje uitslapen.