Grote maten zijn veel gezelliger
Tineke komt in de paskamer tot het besef dat grote maten
helemaal niet zo erg zijn als het klinkt
Misschien ben je toch beter af met grote maten, zegt ze.
En ze heeft gelijk.
Ik heb al wat stukken die losjes om me heen hangen en ik voel me daar eigenlijk erg comfortabel bij.
De ene is wel wat sterker van stof dan de andere, en bij sommige zit er hier en daar zelfs al een torntje los, maar ach… Ze zijn onmisbaar en ik realiseer me dat nu ik met een ‘vriendin’ in een ruimte vol pashokjes verblijf.
Zij helpt me vandaag bij het aanschaffen van nieuwe kleding.
Omdat ik daar niet zo goed in ben, zegt ze.
En zij wel, vindt ze zelf.
Ik kies altijd de verkeerde dingen, omdat ik nerveus word van zoveel keuze uit hetzelfde. En ik kan ook slecht inschatten welke paspop een beetje mijn figuur weergeeft.
Als ik iets aantrek staat het dan ook altijd net even anders dan op zo’n poppenlijfje.
Ze wijst me voortdurend op allerlei tekortkomingen
Maar gelukkig heeft bijna elke vrouw een vriendin die altijd voor haar klaarstaat. En ‘de mijne’ is vandaag dus met me mee, om me hierin bij te staan.
Alleen zit ze de hele tijd.
Ze is moe en heeft last van haar knieën, vandaag.
Ze weigert dus om voor me naar de rekken te lopen en kraakt – in plaats daarvan – alles af wat ik aantrek.
Zouden dat nou al die stemmingswisselingen zijn? denk ik chagrijnig. Of was ze altijd al zo onaardig?
Ze wijst me voortdurend op allerlei tekortkomingen en mekkert steeds maar weer over wat haar niet aan haarzelf bevalt, zodra ze langs me heen in de spiegel kan kijken.
Telkens als ik trots het gordijn wegschuif, begint zij te zeuren over vocht vasthouden en hangende onderdelen. En ondanks het feit dat het meisje van de winkel zegt dat de jurk me prachtig staat, begint zij dus nu ijskoud over grote maten.
Ik zucht en trek het gordijn maar weer dicht.
En ik denk aan mijn grote jongens.
Mijn mannelijke vrienden, die allemaal langer zijn dan twee meter. Ik noem ze mijn ‘grote maten’ en met hen heb ik altijd pret.
Ik mag erbij zijn als ze naar elkaar en naar muziek luisteren. En ook als ze moppen en bier tappen.
En zij zeggen juist vaak dat ik er nog zo goed uitzie.
Kijk, dat zijn vrienden!
Ze heeft dus gelijk; ik ben inderdaad beter af met mijn grote maten.
Volgende keer neem ik die gewoon mee.
Bij veel van wat ze dagelijks tegenkomt filosofeert én associeert Tineke (schrijfster/moeder/fotograaf/toneelregisseur/echtgenote) erop los.
Fotografie portret: Esmee Franken, Visagie Linda van Ieperen, Haarstylist Mandy Huijs
