Franska.nl

Tineke schaamt zich voor haar generatie

 

Ah toe nou, hè. Ik zit me met mijn vrienden regelmatig af te zetten tegen de generatie die na ons komt, en nu dit. 

 

Wij vinden vaak dat de lichting mensheid die na ons kwam heel rare dingen doet, en wij roepen dan om het hardst dat die jonge mensen nogal de weg kwijt zijn. Wij vinden namelijk best vaak dat onze kinderen onbezonnen dingen doen. Dat ze bijvoorbeeld beleefdheid te vaak uit het oog verliezen, de waarden van iets niet goed meer kunnen inschatten, zich te weinig inzetten om iets te bereiken en zich te veel laten beïnvloeden door reclame.  

 

En ik weet heus wel dat het andersom ook geldt, want ik hoorde ze vorige week hier op de redactie klagen over het feit dat ouderen vaker voordringen, en ik zag heus wel dat ze daarna meteen naar mij keken. Voor hen val ik blijkbaar allang in de categorie bejaarden, terwijl ik daar volgens mij en mijn vrienden nog lang niet bij hoor. Ik ben nog een beetje een “in-betweentje” vind ik zelf, en als zij dus vinden dat ouderen vaak voordringen dan voel ik mij niet aangesproken. 

 

Maar ik wachtte die dag voor de zekerheid maar wel even netjes op mijn beurt bij de koffieautomaat en bij de toiletten. Dat wel. Je hoort toch liever “nog” bij de jongeren dan “al” bij de ouderen. Dus ik stond zuchtend met gekruiste benen te wachten tot zij zich hadden opgemaakt bij de spiegel in de toiletruimte, en ik wachtte met mijn snelle bakkie zwarte koffie netjes tot zij klaar waren met het malen van de bonen en het opschuimen van de melk voor de latte makkiedingus en al die andere koffiesoorten waaruit ze kunnen kiezen. No problem!

 

Maar toch merk ik steeds vaker dat ik eerder bij de generatie boven mij ga horen dan bij de lichting die na mij kwam. Ik vind het namelijk óók raar dat de jeugd zichzelf vaak in de schulden steekt om naar anderen te kunnen uitstralen dat ze het goed hebben. En dat ze kalmerende middelen slikken wanneer ze druk zijn (en eindelijk dus niet meer op die bank hangen met die puberhormonen) dat vind ik ook bijzonder. Zeker als je bedenkt dat ze weer andere pilletjes nemen om wakker te blijven wanneer ze eigenlijk in bed zouden moeten liggen. Ik begrijp dat nooit zo goed. Ze kruipen met lachgasballonnetjes achter het stuur en gaan met energiedrankjes op de bank zitten gamen. Hoe raar. En ze hebben geen idee hoe kwetsbaar ze zijn en hoe ze anderen daarmee ook in gevaar brengen. Ze nemen hun gezondheid niet serieus met al die drugs en wanen zichzelf nog onkwetsbaar en onsterfelijk. En het feit dat ik inmiddels dus beter weet, maakt dat ik zelf wel doorheb dat ik een generatie ben opgeschoven. 

 

‘Ik kan er dan nog wel uitzien als een bloedmooie jonge meid, maar van binnen weet ik heus wel beter,’ riep ik vorige week nog naar de stagiaires hier op de redactie. Maar toen riepen zij weer dat ik nog steeds naar de oogarts moest. Of ik dat soms was vergeten, met mijn afnemende geheugen, vroegen zij zich af. Jaaa, zo gaat dat hier. 

 

En sinds vanochtend staan ze helemáál voor! Met 6-0 meteen! Vanochtend kwamen ze namelijk met krantenberichten waarvoor ik me plaatsvervangend zat te schamen. 

 

Want hoe leg je uit dat het niet gepast is om een agent te slaan als een 70-jarige dame dit al gaat doen? Waar blijven we dan met onze opvoedingslessen? 

 

En hoe leg je nog uit dat rust, reinheid en regelmaat echt belangrijk is – en dat het dus gewenst is om je huis of je kamer op te ruimen en schoon te houden – als een ietwat ouder echtpaar ’s avonds de auto in de huiskamer gaat zetten?

 

Wat nou vieze voetstappen in de hal? Wat nou lege broodzakjes op het parket? Nee, bandensporen in de huiskamer… dát is lekker!