Franska.nl

‘Dames en heren, een heel goede avond en welkom aan boord van dit schip. U bevindt zich op zo’n tien kilometer hoogte in het luchtledige, in het toestel genaamd “huishouden 2.0”. Tot u spreekt captain Tineke, die u helaas moet mededelen dat er nogal wat oneffenheden op onze vlucht worden verwacht. We zullen helaas dus niet zonder hobbels gaan aankomen op de plaats van bestemming die ons bij vertrek nog zo fijn voor ogen lag. Uw captain is namelijk, tijdens deze vlucht, plotseling getroffen door een acute hernia. En daardoor lijkt landen nu een schier onmogelijke zaak. Ik verzeker u echter dat ik zowel dit toestel als alle ballen in de lucht ga houden, maar u zult misschien een keer gebruik moeten maken van een kotszakje, waarvoor bij voorbaat al excuus.

We zullen roeien met de riemen die we hebben, en die riemen kunt u misschien ook maar beter nu alvast vastmaken. De verkeerstoren waarschuwt namelijk voor eventuele luchtzakken. Deze zakken veroorzaken vaak flinke duiken naar beneden, waarna we weer volop gas moeten gaan geven om niet neer storten. Om dit alles zo goed mogelijk aan te kunnen, zal ik zo nu en dan even moeten overschakelen op de automatische piloot. Maar maakt u zich geen zorgen; deze automatische piloot houdt met twee vingers in de neus, plus nog de ogen dicht, iedereen in de wolken.

U zult mij echter wel zo nu en dan (plat op de rug liggend) tegenkomen in het gangpad. Ik realiseer me dat ik daar dan enigszins in de weg lig, maar het is de enige manier om nog een klein beetje controle te kunnen uitoefenen en al te vervelende duikvluchten tegen te gaan. Ik kan als captain natuurlijk niet de hele regie uit handen gaan geven door in het onderruim en beetje te gaan liggen niksen. Ten eerste omdat niet elk lid van de crew (al) is opgeleid om vliegensvlug te handelen en de juiste instructies op te volgen, en ten tweede omdat de co-piloot dan de hele vlucht gaat overnemen.

Leer mij de co-piloot kennen! Die denkt de dingen vaak veel beter te weten dan ik – en heel soms is dat ook wel zo – maar ik ben niet van plan om mijn cockpit zomaar over te dragen aan de eerste de beste weirdo die denkt dat ie ook een beetje kan vliegen.

Zet u zich dus alvast maar schrap voor stevige turbulentie.

Want ondanks het feit dat ik op dit moment zwaar gedrogeerd word, probeer ik wel alert te blijven in het kader van uw en onze veiligheid. Ik zie dus heus wel dat het afval nu al niet meer wordt gescheiden. Dat de koektrommel wél wordt aangevuld maar de fruitschaal niet. Dat er gewassen wordt met wasverzachter, en op een véél te hoge temperatuur. Dat het blokje in de vaatwasser wordt vergeten, de aanbiedingen in de winkels worden genegeerd, het vaatdoekje drie dagen achtereen wordt gebruikt, en dat voor het strijken en toilet schoonmaken voortdurend naar elkaar wordt gewezen door het overige cabinepersoneel.

Ik heb echter besloten deze signalen nog even te negeren, omdat ik een zachte landing nog altijd prefereer boven het hardhandig aan de grond lopen. Ik verzeker u echter dat ik – ondanks de morfine – nog overal bovenop zit, en dat we over een maand of twee weer allemaal veilig onze vleugels kunnen uitslaan.

Zodra er weer iets te melden valt, hoort u van mij. En ondertussen wens ik iedereen een behouden vlucht.’