#wateengedoezeg
Tineke: Tuurlijk zou ik wel eens even op Instagram gaan! Geen enkel probleem. Eh, eerst even de regels uitgelegd krijgen. #Pfff…
Voor sommige dingen ben ik niet geschikt. Ik volg het gewoon niet. Zo moest ik als kind al verplicht op turnen, naailes en blokfluiten, en nu moest ik weer op Instagram. Maar al die dingen lopen bij mij nooit volgens plan. Hoewel Instagram me dan wel weer beter leek dan bejaardengym – wat ook al dreigt – dus ik deed het toch maar. Ik doe namelijk alles om jong te blijven. En ook om mijn uitgever (die steeds dwingender riep dat ik op ‘Insta’ moest om mijn werk te promoten) blij te maken. En verdomd; het is nog gelukt ook! Oh yeah, dude… sure dat ik op Insta zit!
En toen? Toen gebeurde er niets! Ik zette namelijk geen pakkende teksten bij mijn foto’s, zei men. Huh? Een goede foto behoeft toch geen tekst? En andersom toch ook niet? ‘En waar is eigenlijk die goeie ouwe tijd van de literaire agenten gebleven?’ mopperde ik verder. Maar niemand hoorde me, want ik zat hier alleen. Helemaal alleen op Instagram. Zielig, hè? En ik plaatste dus maar snel een nieuwe foto, schreef er een paar kneitergoeie woorden met zo’n hashdinges bij en dacht: kom maar op met die volgers!
Maar helaas … er gebeurde nog altijd niets.
‘Neeheee,’ werd me toen verveeld uitgelegd. ‘Je moet ook eerst anderen gaan volgen! Ze moeten natuurlijk wel weten dat jij er bent!’
‘Eh… ja,’ beaamde ik. ‘Maar het gaat toch niet om mij? Het gaat toch om mijn foto’s?’ En ja! Dat bleek ook zo te zijn. Maar iemand zonder volgers wordt dus nooit gevolgd! Follow the leader and not the loser! Zoiets. Ik moest dus beginnen met zélf volgen en daarna zou de rest vanzelf volgen.
Oké. Ingewikkeld! Maar ik ging dus braaf op zoek naar bekenden en volgde en passant ook nog wat natuurinstanties. Ik hou namelijk wel van mooie plaatjes, maar die van mijn kennissen had ik natuurlijk allemaal al gezien op Facebook en de andere clubjes waar we samen op zitten. Dus waarom ik ze hier eigenlijk nog een keer bekeek?
Maar goed, ik maak graag iedereen gelukkig, dus ik strooide ook nog wat met hartjes en toen… jawel! Toen begon het te lopen. Mijn foto’s van tuin, boek en kat werden gewaardeerd en ik kreeg zowaar ineens een paar volgers.
Maar!
Als ik niet binnen 24 uur ‘terug-volgde’ dan werd ik meteen weer óntvolgd.
Huh?
Ja, echt! Dat kan dus ook nog! Vroeger werd je als straf onthoofd, maar tegenwoordig word je dus heel barbaars ont-volgd!
En ineens dacht ik toen: laat ook maar! Doe mij maar die bejaardengym. Daar heb ik tenminste echt contact met mensen. En dan neem ik mijn foto’s wel mee voor als ik met het hele ‘gevolg’ na afloop aan de koffie ga. #pfff #wateengedoezeg #jemoetooknietalleswillen
Bij veel van wat ze dagelijks tegenkomt filosofeert én associeert Tineke (schrijfster/moeder/fotograaf/toneelregisseur/echtgenote) erop los.
Fotografie portret: Esmee Franken, Visagie Linda van Ieperen, Haarstylist Mandy Huijs
