Franska.nl

Jij en ik, en ik en jij

Over “gelijk zijn” gesproken: beginnen jullie bij stelletjes ook altijd met de naam van de man, of anders de oudste van het stel?

 

 

Bijna alle stellen die ik ken worden benoemd als Sonny en Cher, Sjonnie en Anita, Koen en Jutta, Rinus en Romana, Bas en Nicolette, Rafael en Estavana, enzovoort. Terwijl je echt niet om Nicolette en Estavana heen kunt, worden ze steevast als laatste genoemd als het gaat om “het stel”. Gek toch?

 

Ik heb een vriendin (ik noem haar hier maar even Truus) en die heeft er nogal wat partners doorheen gejaagd in de afgelopen jaren. En telkens als ze weer een nieuwe heeft, wordt zijn naam dan toegevoegd aan het setje, maar altijd vóór haar naam. Het is dus nooit Truus en Dinges, maar altijd Dinges en Truus.

 

Mark en Truus, Jos en Truus, Achmed en Truus, Joris en Truus, terwijl Truus toch echt de enige constante is in dit verhaal. Zij, en zij alléén, is steeds degene die bepaalt met wie ze dit jaar aan de kerstdis zit, op vakantie gaat, haar verjaardag viert, op feestjes verschijnt, en met wie ze nu echt, écht, ECHT gaat trouwen. Je kunt dus bepaald niet zeggen dat ze niet belangrijk is, als het gaat om de “stelwaardigheid”. Zij is eigenlijk de enige die er altijd is, en toch komt ze altijd op de tweede plaats als we haar met partner benoemen.

 

Nou wil ik natuurlijk geenszins beweren dat Nick belangrijker zou zijn dan Simon. Of dat John meer waard zou zijn dan Yoko, en dat André dus nooit zou kunnen leven zonder zijn Monique, Bridget, Monique, Sarah, Monique, Anne Rose of Monique – alleen maar omdat Nick, John en André altijd eerder worden genoemd. Maar het valt me wel op dat ik zelf maar een paar stellen ken waarbij de naam van de vrouw als eerste genoemd wordt, en ik durf het bijna niet te zeggen, maar dat zijn altijd de stellen waarbij de vrouw alles bepaalt.

 

Degene die de broek aan heeft, lijkt dus toch wat sneller te worden genoemd dan degene die achter die broek aanhobbelt, zeg maar. En ik ben dus heel blij dat ik deel uitmaak van het stel “Manlief en Tineke”. Dat geeft dan toch een beetje aan dat ik niet altíjd mijn zin doordrijf.

 

Maar ik ben ook weleens op een trouwfeest geweest waar iedereen alleen maar speechte over “Bruid en Bruidegom”. En waar niemand durfde te reppen over “Bruidegom en Bruid”. Het was dus erg duidelijk dat zij altijd op de eerste plaats kwam en de dienst uitmaakte – zowel bij zíjn als bij háár familie – en eigenlijk gingen alle liedjes, grappen, gedichten en voordrachten ook alleen maar over haar. Je kon je zelfs afvragen wat hij daar eigenlijk deed op die dag, maar dat hebben we maar niet benoemd.

 

En ook tijdens de vele jaren dat dit huwelijk nu al duurt, gaat het nog altijd over Jul en Jut en nooit over Jut en Jul, of een keer over Jut alleen. En omdat ik aan ze dacht, intrigeerde het me dus ineens waarom we altijd de man, de oudste, of de bepalendste vooraan noemen bij duo’s. Zoals bij Bassie en Adriaan.

 

Ook bij de stellen waar twee mannen of twee vrouwen in het (liefdes)spel zijn, wordt altijd eerst de oudste of meest bepalende genoemd. Nooit degene die we het langst kennen, of die we het liefst vinden, maar altijd de luidruchtigste of bijzonderste.
Wat ontzettend ouderwets eigenlijk, in deze tijd dat we allemaal “gelijk” zouden moeten zijn. Moeten we daar dus niet eens aandacht voor vragen? Vroeger heette het nog “bescheidenheid” als je jezelf als tweede noemde, maar tegenwoordig moeten we allemaal op één staan, toch? Draait alles om “Ikke”. En de rest? Dus pak je plek, mensen!

 

Of…

 

Ach, nee… Ik vind het wel fijn om als tweede genoemd te worden. Laat mij maar beleefd en bescheiden lijken. Ik zit er niet zo mee.

 

En mijn partner denk ik ook niet. Dat beslis ik bij deze gewoon voor hem.