Franska.nl

Dat doet ze anders nooit hoor

Ik wil het vandaag even hebben over hondenbezitters. 

 

En dan bedoel ik natuurlijk niet álle hondenbezitters, en ook over de mensen die hun honden behandelen als kinderen zal ik hier geen grapjes maken. Ik weet als geen ander dat je van je huisdieren écht kunt houden, alleen de groeten doen van Woef en Boris heb ik op verjaardagskaarten nooit gedaan. Ik denk zelfs te weten dat onze eigen Woef dat niet gewild zou hebben. En dan is het des te pijnlijker als je namens dat beestje iemand de groeten doet, terwijl hij de jarige eigenlijk helemaal niet aardig vindt.

 

Als ik dus een kaart krijg met daarop ‘Fijne jaarwisseling gewenst van Jan, Alie, Hector en Tarzan’ moet ik altijd een beetje lachen. Ik denk namelijk te weten dat Hector en Tarzan de jaarwisselingen haten. Ze zijn als de dood voor vuurwerk en wensen mij helemaal geen fijne avond. Ze willen het liefst dat ik mezelf opblaas als ik buiten vuurwerk sta af te steken, of hopen dan dat ik op z’n minst een paar vingers kwijtraak. En als me dat zelf niet lukt, willen ze die er met plezier voor me afbijten, denk ik. Zodat ze zeker weten dat ik volgend jaar niet wéér buiten sta met mijn rottige rotjes.

 

Of rotjes? Oorlogsbommen zijn het tegenwoordig! En het lijkt wel of Hector en Tarzan de enige zijn die dat doorhebben. Ze krijgen er zo langzamerhand echt een beetje het schijt van, om het maar eens plat uit te drukken.

 

En over “platte schijt” wilde ik het vandaag hebben. Mooi bruggetje!

 

Want zouden die hondenbaasjes die zo gek zijn op Woef, Max, Fifi, Bo en Spike zich ook realiseren dat ik weleens iets bij Ikea bestel?

 

En dat laatste moet ik misschien even uitleggen, maar dat doe ik graag. In geuren en kleuren zelfs.

 

Mijn dochter had een zit/sta-bureau besteld, omdat dat beter zou zijn voor haar gezondheid. Nou, ik kan je verzekeren dat we nog nooit zo ziek zijn geweest als toen dat bureau werd bezorgd.

 

De bel ging, de bezorger liep drie keer heen en weer, plaatste de pakketten in de gang en glimlachte nog.

 

En wij? Wij riepen ‘hartelijk dank!’ en dachten plotseling: wat stinkt het hier?

 

En wat bleek? Je voelt hem al aankomen natuurlijk: de bezorger was via een enorme berg hondenpoep ons huis binnengestapt. En dat dus drie keer!

 

Het zat aan de houten vloer, tussen de groeven ervan, aan de drempel en aan zowel de binnen- als de buitenmat.

 

‘Welkom’ stond er op die matten! Maar die liggen er nu niet meer. Want zeker de baasjes van zo’n Boef, Bink of Boris – die wel keurig een zakje aan hun hondenriem hebben hangen, maar dat zakje alleen maar gebruiken als er toeschouwers zijn – zijn hier niet meer welkom.

 

Het interesseert ze namelijk geen moer dat de meneer van de Ikea er dan doorheen loopt en de resten van Queen, Lady, Ginger of Ruby bij mij door de gang smeert en ik ervan over mijn nek ga en het mag opruimen. Grrr.

 

En ik wil trouwens ook niet weten hoe de bus van die arme bezorger heeft geroken, voordat hij op zijn kop onder het dashboard moest hangen om de poep van het gaspedaal te schrapen. Dus, please, lieve hondenbezitters… willen jullie daaraan denken als jullie alles weer laten liggen op de stoepen? Willen jullie even nadenken wat jullie “niet handelen” doet met de medemens? Het zou namelijk zomaar kunnen dat wij jullie “kindjes” gaan haten, omdat jullie zulke slechte ouders zijn. Want, ja… ik grom nu naar iedereen die de moed heeft om te stoppen voor mijn deur. Ik ben zelfs geneigd om de heg onder stroom te zetten, terwijl Fikkie zelf er natuurlijk niets aan kan doen dat ik boos ben.

 

‘Dat doet ze anders nooit, hoor’, roept mijn man nu steeds als ik weer naar een hondenbezitter hap en blaf. En dat moet ook weer een keer gaan stoppen natuurlijk.