Franska.nl

Op Twitter werd donderdag weer eens op niks af een oorlogje uitgevochten. De aanleiding is de merkwaardige combinatie van de brand in de Notre Dame, klimaatverandering en de Europese Unie.

Greta Thunberg trapt af – je weet wel, de 16-jarige Zweedse klimaatactiviste die de ogen van de hele wereld op zich gericht wist door dagen aan een stuk in plaats van naar school te gaan met een spandoek buiten het Zweedse parlement post te vatten om aandacht te vragen voor de dreigende klimaatverandering.

En toen stond maandag de Notre Dame in brand, en nog voordat de rook goed en wel was opgetrokken mocht meisje Greta – ook wel ‘klimaatkoter’ genoemd – als eregast het parlement van de Europese Unie toespreken. Want deze dame zegt een verband te zien tussen die brand en klimaatverandering, en dat verband intrigeerde blijkbaar het Europese Parlement, wat best begrijpelijk is. De moraal van Greta’s verhaal: ‘Als we niet uitkijken eindigt over tien jaar de gehele menselijke beschaving. Dan gaat niet alleen de Notre Dame in vlammen op, maar wij allemaal!’

En toen waren de rapen gaar en ontplofte Twitter in het algemeen en Thierry Baudet in het bijzonder, op de voor hem zo typerende, onnavolgbare wijze:

‘Haha. Dat dit vroegrijpe Alice Miller-syndroom mag ‘speechen’ in het Europees Parlement is de ultieme illustratie v/h failliet van de huidige elites. Laten we de kneuzen die mee janken met dit narcistisch pubertijdsperikel vervangen en verslaan.’

In de eerste plaats: niks dan lof voor kinderen met een eigen mening, een visie en idealen. 

Maar waarom kinderen voor de politieke kar spannen, naar voren schuiven als woordvoerster voor klimaatpropaganda en een podium bieden voor hun emoties en idealen? Want dat is toch waarover deze ophef hoort te gaan? Dat we kinderen niet voor dat doel zouden moeten gebruiken?

Maar zoals dat gaat gingen Jan en Alleman er weer met een gestrekt been in en werd er vol op de persoon gespeeld. En dat maakt dat iedereen die Greta gebruikte ter meerdere eer en glorie van zichtzelf zich eens achter de oren zou moeten krabben en zichzelf zou moeten vragen:

‘WAS DAT NOU ECHT NODIG?’

Bron: DDS