Franska.nl

 

‘Ik stond nog niet zo lang voor de klas toen ik dit aanrichtte. Want dat ik hier heel wat ellende mee heb veroorzaakt, valt helaas niet te ontkennen. Het ging om een van de kinderen uit mijn groep, een meisje van acht. Het was me opgevallen dat die heel vaak onder de blauwe plekken zat en als ik haar daarnaar vroeg zei ze altijd dat ze zich had gestoten. De ene keer aan een tafeltje, dan weer aan een kast, de trap of de douchekraan. Die blauwe plekken in combinatie met haar gedrag – ze was meer teruggetrokken en op zichzelf dan de andere kinderen – maakten dat mijn fantasie op hol sloeg. Eerst vroeg ik me nog af of dit meisje slachtoffer van huiselijk geweld was, maar hoe langer ik ermee bezig was, des te meer overtuigd ik raakte.

 

Mijn grootste fout, kan ik achteraf zeggen, is dat ik er met niemand over sprak en op een dag, een beetje impulsief én anoniem, Veilig Thuis belde. Na die melding bleef het wekenlang stil. Totdat, op een dag, onze directeur bij me binnenkwam. Zij was, naar aanleiding van een ‘anonieme melding’, door een contactpersoon van Veilig Thuis benaderd omdat een leerkracht vaak als eerste misstanden vermoedt en vaststelt. ‘Inderdaad,’ zei ik, ‘het was me opgevallen dat dit meisje wel erg vaak onder de blauwe plekken zat en dat ze ook erg teruggetrokken was.’ Ik loog dat ik niets met deze melding te maken had, maar dat ik me goed kon voorstellen dat er een melding was gedaan.

 

Daarna bleef het een maandenlang stil. Wat er inmiddels achter de schermen allemaal gaande was, daar had ik geen idee van. Ik had nog wel langs mijn neus weg bij onze directeur geïnformeerd maar die wist dat het in sommige gevallen tot jaren kan duren eer een zaak afgehandeld is. Jaren duurde dit gelukkig niet. Al zat dit meisje al lang en breed in een hogere groep toen haar ouders kwamen melden dat ze van school werd gehaald. De ouders hadden een sterk vermoeden dat de melding van school moest zijn gekomen en het voelde niet langer goed om hun dochter aan onze zorgen toe te vertrouwen. Ze waren meer dan een jaar door de mangel gehaald na de melding bij Veilig Thuis. Natuurlijk was het henzelf ook opgevallen dat hun dochter snel blauwe plekken had, maar ze hadden daar niets verontrustends in gezien. Door deze melding was hun ouderschap – notabene door medewerkers die nog maar amper volwassen waren – in twijfel getrokken en waren hun levens volledig gescreend en overhoopgehaald. Ze hadden met hun dochter naar een specialist gemoeten om de gangbare mogelijke oorzaken waardoor mensen snel blauwe plekken krijgen uit te sluiten. Tot hun grote geluk bleek een vitamine C-tekort de zeldzame boosdoener te zijn. Als dat niet het geval was geweest hadden de gevolgen nog weleens veel verstrekkender geweest kunnen zijn. 

 

Ik heb verschillende keren op het punt gestaan om contact met deze ouders op te nemen en mijn welgemeende excuses aan te bieden. Ik heb het lef echter nooit gehad.’

 

Theresa’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.