The King’s speech
Onze koning stond gisteren tijdens de dodenherdenking op een lege Dam. Zijn woorden zullen nog lang nagalmen in de oren van velen
Waar dacht hij aan toen hij al die stappen nam vanaf het paleis op de Dam naar het monument? Máxima aan zijn zijde, onze minister-president achter hem. De koning wist al wat hij ging zeggen. De woorden waren al door Rutte goedgekeurd.
Waar dacht hij aan toen hij naar de lessenaar liep met het papier in zijn handen?
75 jaar na de bevrijding van Nederland sprak ons staatshoofd zijn onderdanen toe. Een uitzonderlijke gebeurtenis. Naar mijn mening omdat hij zo duidelijk zijn gevoel liet spreken. Met woorden waar velen zo lang op hebben gewacht.
Zijn ontmoeting zes jaar eerder met Jules Schelvis, een van de weinige overlevenden van de verschrikkingen van de concentratiekampen had een grote impact op onze vorst. De vraag van meneer Schelvis waarom veel Nederlanders wegkeken toen de Joden werden afgevoerd, bleef onze vorst bezighouden. Het zette hem aan het denken.
Zijn overgrootmoeder Wilhelmina zou volgens historici te weinig geprotesteerd hebben tegen de Holocaust in Nederland. In haar toespraken voor Radio Oranje sprak ze slechts drie keer over de Jodenvervolging. Ook dat liet onze koning niet los.
Willem Alexander wil niet langer “wegkijken. Niet goedpraten. Niet uitwissen. Niet apart zetten. Niet ‘normaal’ maken wat niet normaal is.”
Onder toeziend oog van onze minister-president sprak onze koning zijn historische woorden. Met zijn krachtige toespraak hier op een oorverdovend stille Dam liet Willem-Alexander zien dat hij niet langer van plan is om weg te kijken. Opdat wij niet vergeten…
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
