Franska.nl

Zeker niet als je, zoals wij, tegen de Loosdrechtse plassen aan woont. De eerste twee jaar heb ik het nog tegen kunnen houden, maar vorig jaar was het dan echt zo ver: we kregen onze eigen zeilboot. Een redelijk bescheiden formaatje van zeven meter met een klein kajuitje en de lieve naam Snoepie.

Zeilen is best leuk hoor. Zodra je tenminste alle zeilen omhoog hebt en met windkracht twee of drie rustig door het water kabbelt. Jammer alleen dat je – als je net languit ligt te genieten van het zonnetje – altijd wel weer een keer overstag moet. Omhoog maar weer, aan de lier zwengelen tot het zeil met luid geklapper de andere kant op slingert en dan weer verder zeilen. Als je dan net je plekje in de zon weer hebt gevonden (die dan natuurlijk weer aan de andere kant staat, want de boot gaat immers ook de andere kant op), is het weer zo ver: we gaan overstag!

Minder leuk is het met windkracht vier of hoger. Dan gaat de boot schuin door het water en is er van relaxed liggen geen sprake. De kussens schuiven van de banken, je glaasje wijn moet je vasthouden en zelf lig je er ook niet meer fijn bij. Niet mijn dingetje, zullen we maar zeggen.

Maar toen was er vorig jaar het eerste zeilwedstrijdje op de plas. En dat was leuk! Zo snel mogelijk proberen bij de volgende boei te komen waar je omheen moet en ondertussen proberen de andere boten eruit te zeilen. Hier kwam mijn competitieve aard naar boven. 

Niks languit liggen. Met ingespannen blik tuurde ik over het water, op zoek naar de volgende boei en het juiste moment om overstag te gaan. Sneller, sneller en zo schuin mogelijk want dan ga je blijkbaar harder. We werden vierde. Niet slecht voor een beginneling toch? Binnenkort is het weer zover. Dan gaan we weer een wedstrijdje zeilen. Ik heb er zin in!