Een kind nog, dat iedere dag probeert te overleven in de klas, in de speeltuin. Dat hoort dat ze lelijk is of stinkt. Eigenlijk dagelijks te horen krijgt dat ze niet goed genoeg is. En wat ze ook probeert om erbij te horen, de pesters verzinnen iedere dag wel weer iets nieuws om haar naar beneden te halen.
Als ouder sta je erbij en kijk je ernaar. Want als je de pestkoppen op hun gedrag aanspreekt, wordt het treiteren vaak alleen maar erger. Op school is er begrip voor de situatie, maar juf ziet helaas niet alles, en de pesters weten vaak feilloos onder de radar te blijven.
De ouders van de pestkoppen hebben vaak geen idee dat hun allerliefste kind een kwelgeest voor een ander kan zijn. Iemand voor wie Suze bang is en die haar verdrietig maakt. Ouders die het zich niet kunnen voorstellen dat hun kind maakt dat Suze niet meer buiten durft te spelen.
Suze is daarom vaak alleen en moet zich in haar eentje zien te vermaken. Dat doet ze door armbandjes te maken die ze via Instagram verkoopt. Een deel van de opbrengst doneert ze aan de stichting Stop Pesten Nu.
Een paar weken geleden zat het de moeder van Suze tot hier en ze plaatste een open brief op Facebook om haar frustratie van zich af te schrijven, in de hoop dat een paar mensen het bericht zouden lezen. Dat werden er duizenden.
De aandacht voor deze brief was overweldigend. Mensen bestelden massaal armbandjes bij Suze of stuurden lieve kaartjes en cadeautjes om haar een hart onder de riem te steken. Ze kwam in de krant en op het Jeugdjournaal.
Maar zelfs nu gaat het pesten gewoon door. Afgunst doet rare dingen met de mens. Gelukkig is er voor Suze wel iets veranderd. Het meisje kon haar negatieve ervaring met haar plaaggeesten ombuigen naar een ongekend succes en nu kan ze een heel lange neus maken naar al die lozers die het haar misgunnen.
Lieve Suze, jij komt er wel. You go girl!
