Franska.nl

Ze had gepest. Moet ze ook niet doen, natuurlijk. Dus mocht ze niet meer met de schoolbus. Voor straf. Want pesten is nu eenmaal onacceptabel gedrag. Haar vader nam het – gelukkig – niet voor haar op. Want dat doen veel ouders, schijnt, dat ze meteen hun eigen kind verdedigen, zeggen dat het vast zelfverdediging was, waarmee ze de andere gezagsdragers afvallen …

Nee, deze vader had een passende straf: het 10-jarige meisje moest de volgende dag dan maar lopen naar school. 8 kilometer. Zo’n twee uur. Met bepakking. Kon ze in de tussentijd nadenken over wat ze had gedaan, en vanaf dat punt haar leven beteren.

Pittig strafje, dacht ik. 8 kilometer. Maar ach, zo’n twee uur lopen, dat kan een gezond kind toch wel een keertje aan? Ik bedoel, zo’n avondvierdaagse, dát is pas afzien! Daar moet je zelfs nog wat verder lopen, vier dagen achter elkaar bovendien, en heb je alleen maar gillende kinderen in je oor! Nee, dan is deze straf nog mild. Maar daar denken veel mensen anders over: dit filmpje werd een hot discussiepunt op social media. Waar veel mensen het wel een mooi voorbeeld van ‘tough love’ vonden, vonden anderen de straf idioot.

Zelf zou ik ook voor een andere straf kiezen. (Iets met praten, misschien …?) Toch is er een reden waarom ik deze straf bizar vind. De vader filmt zijn dochter. Becommentarieert moraliserend dat ze niet mag pesten. En zet het filmpje op Facebook. Waarmee hij zijn dochter – die alleen op haar rug te zien is, weliswaar – aan de schandpaal nagelt. Want natuurlijk herkent de hele school en buurt haar. En wordt zij daarmee een mikpunt. Maar het ergste is: door dat moraliserende filmpje voor de hele wereld openbaar te maken, wil hij éigenlijk laten zien hoe fantastisch hijzelf is als vader. Het gaat hier niet om haar, maar om hém!

Híj accepteert dat pestgedrag niet. Kijk hém eens zijn dochter goed opvoeden en straffen …

Jezelf omhoog werken door je eigen kind omlaag te trappen, dat vind ik pas onacceptabel gedrag.