Huh? Mogen stewards in het vliegtuig voortaan een rokje aan?

Jonge Irene als stewardess

 

Ooit was ik een blauwe maandag stewardess. In een jurk, op hakken en met een verplichte hoed. Gelukkig zijn de tijden veranderd…

 

 

 

Toen ik in 1994 bij Martinair kwam had ik geen idee waar ik aan begon. Ik wilde een makkelijk baantje en verder lekker op tropische stranden liggen. Maar het was totaal anders dan ik dacht. Niet alleen het werk was zwaar, ook de kledingvoorschriften waren superstreng. De Martinairstewardess was het visitekaartje van de maatschappij en dat zouden we weten ook. Behalve in de cabine moest je op ieder moment dat je zichtbaar was je hoed op je hoofd hebben. En als je gesnapt werd zonder, dan werd je op het matje geroepen voor een forse uitbrander. Je rode lippenstift moest altijd onberispelijk op je gezicht zitten, ook als je tijdens een 11 uur durende vlucht tegen je slaap stonden te vechten. En de hakken onder je schoenen waren verplicht 8 centimeter hoog en dat werd gecontroleerd met een liniaal. Hilarisch vond ik dat, het leek soms wel een kostschool.

 

Als ik nu stewardessen in broeken en platte schoenen zie en dan denk ik aan hoe ik in mijn jurk en op mijn hakken liep te strompelen met m’n zware koffer achter me aan. Ik kan helemaal niet op hakken lopen, maar het moest en dus deed ik het braaf. Hoe fijn is het dat de tijden zijn veranderd. Behoorlijk zelfs, want sinds een tijdje zijn er luchtvaartmaatschappijen waar het allemaal niet meer zo streng is. Waar je zelf mag kiezen wat je draagt, ook als je een man bent. Waar stewards in het vliegtuig dus een rokje aan mogen.

 

Zoals bij JetBlue en Virgin Atlantic, waar het cabinepersoneel mag kiezen uit het uniform waar zij zich het prettigst in voelen en of ze wel of geen make-up, hakken of sjaaltjes dragen. Een woordvoerder van JetBlue zei daarover: ‘Wij zijn op weg om representatiever, moediger en inclusiever te worden. Ons doel is om de diverse gemeenschappen en culturen die we bedienen in alle aspecten van onze luchtvaartmaatschappij te weerspiegelen.’

 

 

Misschien moet je hier erg aan wennen, ik vind het alleen maar een goede ontwikkeling. Het is gelukkig geen 1994 meer, maar 2023. Dus waarom zou ik wel voor een broek en platte schoenen mogen kiezen en een man niet voor een rok en hakken?

Door: Irene Smit

Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.

Afbeelding van Irene Smit