Stel ik me voor de derde keer voor
1 Ik heb ook gewoon m’n interne harde schijf té vol zitten, want ben al zo giga veel mensen tegengekomen in m’n werk.
2 Ik was toen veel te geconcentreerd met iets anders bezig, dus tja… even vergeten op gezichten te letten de vorige keer.
3 Twaalf nieuwe gezichten én namen op een dag onthouden is gewoon ook te veel. Voor iedereen toch?
Nou kan ik natuurlijk makkelijk nog een paar hele goede excuses uit de mouw schudden, maar toch. Het blijft gênant. Laatst zei een man al tegen me: ‘Ik geef je nu m’n kaartje en als je me de volgende keer niet herkent word ik gewoon boos.’ En hij is iemand die ik al heel lang (met enige regelmaat) tegenkom. Nooit lang mee gepraat en altijd met heel veel andere mensen erbij.
Hij herkent míj wel. En hij is echt niet de enige. Vorige week nog een fotograaf met wie we de hele dag gingen werken. Nog niet zo lang geleden uitgebreid mee naar foto’s zitten kijken. Kom hem opnieuw tegen en loop met uitgestrekte hand op hem af, stel me voor en hij kijkt me aan van…ja?? Gaat het een beetje??? Kijk. Dat verbaasde zie ik dan weer wel aan iemands gezicht. Zo gek ben ik dan ook weer niet. Ik kijk iemand wel aan hoor.
Heel irritant. Zou ik de enige zijn die dit heeft? Is het een leeftijdsdingetje? Mag toch echt hopen van niet zeg. Of gewoon iets wat ik al heel lang heb en wat me nu pas begint op te vallen?
Door Franska
Beeld: GettyImages Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
