Soms zou ik wel een lievere man willen
Doe ’s lief! zou Annemijn haar vent soms wel willen toeschreeuwen als ie weer eens met Jan en alleman ruzie zoekt. Toch weet ze ook: hij bedoelt het meestal niet zo rot als het lijkt.
Soms kan ik stinkend jaloers zijn op vrouwen met een lieve man. Je weet wel, zo’n knuffelbeer die aan iedereen laat weten hoe dol hij op je is, die buurtbarbecues organiseert, de deur voor je open houdt en aan elke vinger tien vrienden heeft hangen.
Nee, dan mijn vent. Pff, dat is bepaald geen meegaand type. Hij is tegendraads, kritisch, heeft graag gelijk en gaat confrontaties niet uit de weg. Hoe vaak hij geen ruzie maakt op straat, omdat een automobilist hem afsnijdt. En op een festival belandde hij een keer bijna in een ordinair gevecht, omdat hij iemand aansprak op het feit dat hij stond te roken.
Gelukkig heeft hij mij. Ik weet zijn heftige reactie op dingen vaak wel te sussen (oké, soms met enige moeite). Maar het is niet altijd makkelijk om samen te leven met zo’n eigengereid figuur.
Regelmatig zwelg ik in schaamte, zoals laatst, toen een buurvrouw in de Whatsappgroep van onze straat een aankoopmakelaar zocht, waarop hij een verhitte discussie begon over de noodzaak van zo iemand (‘ze verdienen véél te veel geld voor véél te weinig werk’).
Toch houd ik het nu al vijftien jaar met hem uit. Laat ik zeggen dat de afgelopen vijftien jaar een leerproces waren. Ik zie nu bijvoorbeeld in dat zijn reacties vaak voortkomen uit rechtvaardigheidsgevoel. Automobilisten die fietsers zomaar de weg afsnijden, mensen die roken op plekken waar dat niet mag, zichzelf verrijkende makelaars, het zíjn ook onrechtvaardige dingen. Gek genoeg maak ik me daar ook best druk om, alleen meer van binnen, zeg maar.
Ik ben daarnaast ook het voordeel gaan inzien van zijn eigenschap: voor dingen die wél rechtvaardig zijn is hij best te porren. Als er nog precies genoeg wijn in de fles zit voor één glas, schenkt hij dat voor mij in. Als ik een weekendje weg wil met een vriendin, is hij de laatste die moeilijk doet. En als ik thuiskom van een rondje wielrennen, staat hij vaak al klaar om mijn fiets schoon te maken.
Conclusie: ik hoef niet jaloers te zijn op vrouwen met een lieve man. De mijne is ook best lief – van binnen.
Door: Annemijn
Annemijn haar naam is vanwege privacy gefingeerd.
Haar echte naam is bekend bij de redactie.
