Sluiten wij in Nederland onschuldige kinderen op?
Ze zijn jong en onschuldig, hulpeloos en getraumatiseerd.
Het was een paginagrote advertentie van de week. Een advertentie van een meisje, blond en ernstig, met een rood bord in haar handen waarop de tekst ‘30 maanden ONSCHULDIG OPGESLOTEN in Nederland’. Was dit een geval van een niet verleend kinderpardon? Jeugddetentie? Nee, dit was een advertentie van Stichting Het Vergeten Kind. De tekst zegt dat het bij Sanne thuis niet veilig was en dat ze daarom op haar twaalfde uit huis werd geplaatst, waarna ze dertig lange maanden in gesloten jeugdzorg belandde. Het verhaal van blonde en ernstige Sanne blijkt niet op zichzelf staand. In Nederland schijnen 1.800 kinderen onschuldig opgesloten te zitten.
1.800 kinderen
Onschuldig opgesloten
In Nederland!
Op de website van Het Vergeten Kind valt te lezen dat deze bizarre vorm van jeugdzorg ironisch genoeg JeugdzorgPlus wordt genoemd. En dat deze plusvorm officieel wordt ingezet als ‘laatste redmiddel’ bij kinderen en jongeren met complexe problemen en als alle andere hulp niet werkt. De problematiek waarmee kinderen binnenkomen in de gesloten jeugdzorg is heel divers. Vaak is er sprake van trauma, hechtingsproblematiek, agressie en een slecht functionerend netwerk – denk aan ouders met psychische problemen. Ze hebben vaak al een instabiel jeugdzorgtraject achter de rug, deze kinderen, voordat ze gesloten worden geplaatst. In de praktijk schijnt dit laatste redmiddel veel te vaak te worden toegepast, volgens de organisatie. Omdat we in Nederland nog steeds niet in staat blijken te zijn om passende hulp te bieden aan deze kinderen.
De documentaire ‘Jason’, ook te zien op deze site, toont een pijnlijk eerlijk voorbeeld van de praktijken van JeugdzorgPlus. Filmmaker Maasja Ooms volgt de 22-jarige Jason van heel nabij terwijl hij worstelt met de psychische effecten van een traumatische jeugd. Effecten die alleen maar groter werden nadat hij op zestienjarige leeftijd door Jeugdzorg werd opgesloten. Tijdens de hevige en heftige therapiesessies wordt duidelijk hoe gekwetst Jason is. En hoe verwoestend de gevolgen van dertien maanden gesloten jeugdzorg in vijf instellingen, waarbij Jason door zo’n 135(!) hulpverleners werd bijgestaan – of moeten we zeggen van de regen in de drup werd geholpen?
De liefde- en respectvolle camera van Ooms brengt Jason niet alleen als slachtoffer in beeld, maar laat ook zien hoe hij zijn ervaringen gebruikt om te zorgen dat anderen niet hoeven te ondergaan wat hij heeft meegemaakt. Die missie geeft hem de onwrikbare wil om beter te worden en de kracht om zich, hoe moeilijk dat soms ook is, van zijn kwetsbaarste kant te laten zien.
Dat we uitgerekend in Nederland een dappere dodo als Jason nodig hebben om ons te laten zien hoe het niet zou mogen zijn!
De hele documentaire kun je zien op de website. Hier kan ook een petitie worden getekend om dit kinderleed te stoppen.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
