Franska.nl

‘Elke ochtend vroeg ik me af wat dit leven nog voor zin had’

Ooit zagen we het helemaal voor ons:
huis, man, kinderen. Een leuke baan.
Geen overdreven wensen, maar het was
een zonnig plaatje. Toen kwam
HET ECHTE LEVEN…

Shanti (37): ‘Ik was mezelf volledig uit het oog verloren, een slap aftreksel van mezelf geworden. Ik heb ongeveer anderhalf jaar een relatie met een man gehad die totaal niet goed voor me was. Een narcist. Hij bedroog me veelvuldig met andere vrouwen en ik bleef hem maar vergeven. Toen hij op een dag naar het buitenland vertrok voor zijn werk, zette hij me op straat. Het bleek dat hij zijn huis verhuurd had, zodat hij wat extra geld kon verdienen. Een tijdje daarvoor had hij mij gevraagd om bij hem te komen wonen. En dat deed ik. Maar hij verhuurde liever zijn huis dan dat ik daar gratis mocht wonen. Op dat moment had ik er natuurlijk een punt achter moeten zetten. Maar toch wilde ik nog steeds proberen onze relatie te redden. We hadden het zelfs al gehad over een toekomst samen, kinderen, alles. Dus ik bleef mezelf maar aanpassen om hem te pleasen. Ik werd steeds kleiner. Het vergde zo veel van me dat ik uiteindelijk in een depressie belandde. Een diepzwart gat dat bijna zes maanden duurde. In die periode heeft hij heel weinig voor me gedaan. Hij dacht alleen maar aan zichzelf.

‘In die donkere periode was ik mijn wortels, positieve instelling en focus volledig kwijt’

Na twee maanden depressief zijn maakte ik uiteindelijk een einde aan de relatie. Maar toen moest ik hier nog uit zien te komen. Ik ken mezelf als krachtig, positief en een doorzetter. Maar in die donkere periode was ik mijn wortels, positieve instelling en focus volledig kwijt. Elke ochtend als ik wakker werd vroeg ik mezelf af wat het leven eigenlijk nog voor zin had. Ik had mijn hoop op een beter leven in al het ´relatiegeweld´ verloren.

Op een dag was mijn zusje bij me. Ze opende mijn ogen. Zij zei: ‘Natuurlijk, hij was niet oké. Maar dit ligt niet hem, het ligt aan jou. Get your life together.’ Ik besefte dat ze gelijk had. Ik hoefde geen slachtoffer te blijven van mijn ex en van de situatie. Ik kon zelf de touwtjes in handen nemen.

Een goede psycholoog zoeken was het eerste ding wat ik deed. Na een aantal sessies ging het al ietsje beter met me. De psycholoog zei dat ik mezelf deze vraag moest stellen: wat zou je met mijn leven doen als alles kon?

Mijn antwoord was: een grote reis maken. Ik mailde dertig aardige mensen die ik over de hele wereld had ontmoet, via m’n werk en op vakanties. Ik vertelde dat het niet zo heel goed met me ging en vroeg of ik bij ze mocht logeren en of ze werk voor me hadden. Ik was bijna overal welkom. Eén van mijn vrienden zei dat ik naar Amerika kon komen en dat ik zo lang kon blijven als ik wilde. Toen heb ik de knoop doorgehakt en heb m’n koffer gepakt. Ik ging doen waar ik altijd al van had gedroomd: reizen! In totaal heb ik negen maanden lang de wereld over gereisd en gewerkt. Het volgen van mijn hart, de professionele hulp die ik had geregeld voor mezelf, de warmte, liefde en zorg van vrienden heeft me door deze moeilijkste tijd van mijn leven geholpen.

En nu zijn we een paar jaar verder en gaat het goed met me. Ik ben blij dat ik destijds de keuze heb kunnen maken om met de relatie te stoppen. Hoe moeilijk het ook was, hoe eenzaam ik me toen ook voelde. Maar na alle reizen en gesprekken met lieve vrienden kan ik weer van mezelf houden en dat is de grootste schat die ik hieruit heb gehaald.’