Franska.nl

Tja, we moeten natuurlijk wel de verf kopen. Maar volgende week donderdag staat de buitenkant van je huisje weer strak in de lak.’ Fijn! Het is dringend nodig. 

Dinsdagochtend om negen uur komt een schilder met de tong op zijn schoenen door de achterdeur binnengestormd: ‘Ik kom me even melden. Ja, sorry, mijn auto ging gisteren kapot. Ik ga nu eerst terug om mijn spullen in te laden in een andere auto, maar dan gaan we meteen aan de slag. Als je om zes uur thuiskomt, zijn we er waarschijnlijk nog wel.’ Om vijf uur zijn de schuurmachines in de berging de stille getuigen van het feit dat er schilders zijn geweest. 

Als ik op woensdagavond in de badkamer kom, ligt de hele douchebak vol met zwart gruis. ‘Dat is vast naar binnen gewaaid tijdens het schuren’, verklaart mijn lief. Ik kijk hem ongelovig aan. Dit is geen stof, het is grind! Donderdagmiddag krijg ik een berichtje van mijn hulp: ‘Ik heb de bovenverdieping twee keer gedweild want de schilders stappen door het raam direct naast de douche naar binnen en lopen dan over de trap naar beneden.’ Het raadsel van het gruis – afkomstig van het platte dak – is opgelost. Ik besluit er de volgende dag iets van te zeggen, want die troep ligt in de hele badkamer en blijft vervelend aan je voeten plakken. Niet fijn na het douchen. 

Op vrijdagochtend sta ik klaar om mijn zegje te doen, maar het blijft akelig stil. Geen schilders vandaag. Op maandag besluit ik om een briefje op het doucheraam te plakken met het vriendelijke verzoek om niet meer door mijn douche te lopen. Tevergeefs. Er is in geen velden of wegen een schilder te bekennen. 

Woensdagochtend kom ik ze eindelijk weer tegen. Het briefje is ondertussen al weggewaaid. ‘Ja, we moesten even een ander klusje tussendoor doen, maar we zijn er weer en nu werken we in een keer door. Jij ging toch een weekendje weg met je kinderen? Als je maandag terug bent, zijn wij al bij de buren bezig. Oh ja, die douche… Tja, mijn collega heeft hoogtevrees…’

Het is nu donderdagochtend, twee weken later. Ik zit rustig aan mijn ontbijt als er weer twee schilders linea recta naar het koffiezetapparaat lopen. ‘We zijn bijna klaar hoor. Na het weekend ben je van ons af.’ 

I rest my case…