Franska.nl

 

 

‘Ik hoorde het pas erg laat, dat de vrouw die heel lang mijn beste vriendin was terminaal verklaard was. Dat ze me niet had ingelicht – ook niet op het moment dat ze te horen had gekregen dat ze het type kanker had dat erg agressief is – verwonderde me niet. We waren namelijk niet bepaald leuk uit elkaar gegaan na een vriendschap van meer dan vijfentwintig jaar. 

 

Op een dag had ze me opgebiecht dat mijn man had geprobeerd om haar te versieren toen ik een keer een lang weekend weg was. Daar schrok ik heel erg van. Temeer omdat ik in eerste instantie geen reden zag om aan haar bekentenis te twijfelen. Maar toen ik mijn man ermee confronteerde ontkende die in alle toonaarden: ‘Ik een oogje op haar? Sorry hoor, maar zij zou toch echt de laatste zijn op wie ik zou vallen. Hoe goed ken je me nu? En wat zou je ervan zeggen dat zij degene was die in míj geïnteresseerd was en werk van míj probeerde te maken?’

 

Inderdaad was zij niet zijn type en was zij altijd al een flirt geweest. Maar waarom zou ze over zoiets liegen zonder dat ik ergens naar gevraagd had? Ik bevond me in een enorme spagaat maar besloot uiteindelijk voor mijn man – eigenlijk mijn huwelijk dus – te kiezen. Natuurlijk was er daarna geen weg terug meer voor onze vriendschap en hoewel met heel veel pijn in mijn hart, werd de vriendschap beëindigd.

 

Toen ik hoorde dat ze terminaal was, wist ik meteen dat ik haar moest zien. We hadden te veel met elkaar gedeeld voor een definitief einde met zoveel vraagtekens. Ik appte haar man. Die appte terug dat ze het heel fijn zou vinden om me te zien. Stiknerveus maakte ik een paar dagen later mijn opwachting. Ik huilde ervan hoe slecht ze eraan toe was. Zij huilde omdat ze me zo gemist had. Ik besefte pas hoe wederzijds dat missen was geweest toen ik haar zag en merkte hoe makkelijk we de draad weer oppakten. We spraken af dat ik zou blijven komen zolang het nog kon. Twee maanden na ons hernieuwde contact pakte ze mijn hand. 

 

‘Wat er toen gebeurde tussen ons,’ begon ze. Ik wilde haar stoppen, zeggen dat het goed was, maar ze stond erop uit te mogen praten. ‘Ik heb het echt niet verzonnen, dat met je man. Ik heb zelfs heel lang getwijfeld om het je te vertellen, maar dat was ik mezelf verplicht. Ik ben namelijk bang dat ik niet de enige ben geweest op wie hij zijn oog liet vallen. Als beste vriendin vond ik dat ik je moest waarschuwen.’ 

 

Twee dagen later overleed ze. Dat is nu drie jaar geleden. Mijn huwelijk is inmiddels gesneuveld. Zij bleek inderdaad niet de enige op wie hij uit was geweest. Alleen was hij er altijd een ster in geweest om iedereen – en mij in de eerste plaats – om te tuin te leiden.’

 

Sammy ‘s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.