Rust zacht, vliegmaatje
Dit bericht is voor Anthonius Gunawan Agung die nu in de hemel is
Anthonius, die niet ouder werd dan 21 en pas een paar dagen geleden uit ons midden werd genomen, gaat nu al de geschiedenisboeken in als een held van het zuiverste water. En dat is dik verdiend. Want waar alles en iedereen leek te falen, bleef Anthonius scherp en doortastend.
Hoe kon het gebeuren, lieve Anthonius, dat de sirenes die je hadden moeten waarschuwen dat er alwéér een tsunami onderweg was naar je geliefde eiland, stil bleven? Na het alles verwoestende natuurgeweld in 2004 investeerde jouw overheid immers 450 miljoen dollar om een dergelijke ramp nooit meer zoveel slachtoffers te gunnen.
Wanneer hoorde je, daar hoog in je verkeerstoren, dat de natuur jullie weer een naar kunstje zou flikken? Te laat, zoveel mag duidelijk zijn. Maar dacht je dat je het nog zou redden of dacht je daar überhaupt niet over na en deed je gewoon je werk omdat dat je lust en je leven was en omdat je daar toevallig supergoed in was?
Terwijl je post al heftig schudde, ging je gewoon door. Nog even dat ene vliegtuig, moet je gedacht hebben. Vlucht 6231 van Batik Air. Die moest je nog de lucht in zien te krijgen. Ferm nam je de beslissing om de gezagvoerder toestemming te geven om eerder dan gepland te vertrekken. Alle passagiers en alle bemanningsleden redde je daarmee van de dood. Maar jijzelf redde het niet.
Want jij voelde hoe de toren waarin je zat niet overeind zou blijven staan. En je moest íets doen, dat wist je vast ook. Was het in je paniek dat je besliste om te springen?
Een halve minuut later, zou je laatste gezagvoerder erover zeggen. Een halve minuut later en ook voor de 6231 zou het te laat geweest zijn. Jij bleef op je post totdat je zeker wist dat wat je laatste vlucht zou worden, een veilig heenkomen had gevonden. En pas toen dacht je aan jezelf.
Na jouw vertrek van deze planeet werd er vurig gebeden voor jouw ziel. Maar weet je wat ik denk? Ik denk, dat toen de piloot die jou als laatste sprak, bezig was om vanuit zijn cockpit de tsunami te filmen, jij ook al in de lucht was. Hoog in de lucht, onderweg naar de hemel. Want voor helden zoals jij houden alle goden die wij als mensen aanbidden altijd een ereplaatsje vrij.
Rust zacht, lieve Anthonius!
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
