U hoort snel weer van ons
Na lang wachten is hij eindelijk gearriveerd: de corrigerende schouderbeugel voor de rolstoel van de zoon van Elise. Hij hoeft alleen nog even gemonteerd te worden. Door Buurman en Buurman.
‘Nogmaals excuses dat het zo lang heeft geduurd allemaal,’ zegt de man van het Revalidatie Service- bedrijf bij binnenkomst.
‘Ach,’ zeg ik. ‘Tja.’ In november hebben we een corrigerende schouderbeugel op de rolstoel van mijn zoon Ties aangevraagd. Het is nu april. Er was wat misgegaan met de bestelling, maar dat is ongetwijfeld niet de schuld van deze man. Het is nooit iemands schuld. En inmiddels is het ding gearriveerd.
Ties is vrij, hij kijkt Buurman en Buurman. Dat is ‘Help, mijn man is klusser’ maar dan met zagende, borende kleipoppetjes. Tot zijn grote genoegen mislukt elke klus met veel bombarie. We wachten nog op de leverancier die de aanpassing ter plekke komt monteren.
‘Hoe gaat het?’ doorbreek ik de stilte.
‘Druk!’ zucht de man, ‘Bezuinigingen hè. Hetzelfde werk, met minder mensen. Je komt nergens meer aan toe. Nou ja, u heeft zelf gemerkt hoe moeilijk het is om een afspraak te plannen.’
‘Ach,’ zeg ik. ‘Tja.’
Als de bel gaat, zijn we allebei opgelucht.
De leverancier, een jonge man met grote gereedschapskoffer, bestudeert de beugel plus toebehoren. Dan kijkt hij op.
‘Hoeveel heb je er hiervan besteld?’
De Revalidatie Service-man schrikt: ‘Eén. Hoezo?’
‘Ik heb er twee nodig.’
‘O.’
Ik neem een slok van mijn koffie.
‘Wacht,’ bedenkt de leverancier, ‘Ik heb er nog eentje in de auto!’
De Revalidatie Service-man knikt me bemoedigend toe.
‘Mevrouw? We hebben hier een uitdaging.’
Met het nieuwe moertje gaan ze aan de slag. De beugel wordt geplaatst. Ties zit er prachtig in. Eindelijk zal hij niet meer over zijn rolstoelblad hangen, kan hij actiever meedoen in de klas en zal hij ook minder kwijlen. Dit was het wachten meer dan waard!
Ze morrelen wat aan de achterkant.
Opeens is het stil.
‘Mevrouw? We hebben hier een uitdaging.’
‘De beugel past eigenlijk helemaal niet op deze rolstoel.’
‘Wat gek,’ zegt de Revalidatie Service-man. Hij bladert zenuwachtig in zijn aantekeningen. ‘We hadden het vorige keer toch goed opgemeten?’
We bespreken de opties. De Revalidatie Service-man schrijft driftig mee. De enige oplossing blijkt een nieuwe afspraak, met de Rolstoelfabrikant erbij: ‘Anders gaan we het wiel opnieuw uitvinden. Dat schiet niet op.’
‘U hoort snel weer van ons,’ beloven de mannen bij het afscheid. Als ze weg zijn, ga ik naast Ties zitten. Op tv kijken Buurman en Buurman verdwaasd door een per ongeluk uitgehakt gat in de muur.
Elise van der Velde is freelance copywriter, schrijft een roman en probeert dit alles zo gracieus mogelijk te combineren met haar gezin van vijf. Geen huisdieren, dat moest er nog bijkomen.
