‘Eventjes’ een kop koffie zetten? Onmogelijk!
Rachel: Ik vond het maandagochtend om een uur of tien toch eens tijd worden om een espressootje voor mezelf te klussen. Dat moet je toch in drie minuten kunnen redden, zou je denken. Maar nee.
Want de filterhouder van mijn oude akoestische espressomachine zat vol koffieprut van een eerdere koffiezetsessie, dus ik moest dat ding eerst ‘even’ leegkloppen in de pedaalemmer.
Maar de vuilniszak zat een beetje vol dus die moest eerst ‘even’ worden vervangen.
En als een vuilniszak eenmaal uit de pedaalemmer is getrokken, kan er meestal best nog wat bij. En laat er nou nog een verlept boeket in huis staan, dus die kon er mooi ‘even’ bij in gooien. Was die ook maar weg.
Het boeket bestond uit een nogal stakerige bloemen en lange takken, dus die moest ik ‘even’ doormidden knippen alvorens ik ze in de vuilniszak kon prakken. Vanwege onfris bloemenwater en de te verwachten uitvallende blaadjes moest dat ‘even’ in de achtertuin.
Helaas lieten die takken op weg naar buiten al hun blaadjes vallen dus ik had ineens een herfstig bospaadje dwars door het huis. De bladeren die niet uit zichzelf vielen, bleven hangen in het vliegengordijn.
Toen ik het boeket eindelijk in de vuilniszak had geworsteld moest er zowel binnen als buiten ‘even’ grondig geveegd worden. Het onfrisse bloemenwater uit de vaas goot ik in de heg en gedeeltelijk in mijn schoen.
Ik maakte mijn schoen ‘even’ schoon.
De vuilniszak moest ‘even’ door het huis naar buiten worden getild naar de gemeentelijke vuilcontainer op de hoek (ik woon in de binnenstad; wij doen niet aan kliko’s). Omdat de stelen van mijn ex-boeket gaten in de vuilniszak hadden geprikt, liep de eerder gedeponeerde koffieprut eruit. In mijn zojuist schoongemaakte schoen en op de zojuist geveegde vloer.
Ik parkeerde de vuilniszak zolang ‘even’ voor de voordeur en maakte mijn schoen schoon.
Tijdens het dweilen van de vloer moest ik ‘even’ naar buiten rennen om een meeuw weg te jagen (in Leiden noemen we dat trouwens een Katwijkse duif) die een nog groter gat in de vuilniszak aan het trekken was omdat hij daarin een snack vermoedde. Ik bracht die zak eerst maar ‘even’ weg en keek vuil naar de meeuw.
Het was inmiddels elf uur. En ik had een natte schoen, een half gedweilde vloer, een niet zo heel fris ruikende lege vaas in de achtertuin, een vliegengordijn waar een half boeket in was blijven hangen, ruzie met een meeuw en – behalve in de voegen van mijn vloer – geen koffie in huis, zo bleek toen ik mijn koffiezetsessie wilde hervatten. Bovendien had ik het metalen filtertje van mijn espressomachine waarschijnlijk gelijk ‘even’ met de koffieprut mee in de vuilniszak gegooid, en die lag nu in een ondergrondse vuilcontainer.
Het is die dag niet meer goed gekomen.
Rachel Lancashire is freelance redactiemanager en tekstschrijver. De snelste tijd die ze ooit neerzette bij het verschonen van de caviakooi is 5 minuten en 10 seconden. Haar grote wens is een biertje drinken met Dave Grohl van de Foo Fighters. En verder moet ze binnenkort toch eens een fatsoenlijke bureaustoel aanschaffen.
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Linda van Iperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
