Franska.nl

Portokosten

 

Ik houd me altijd graag aan regels en afspraken. Gewoon, omdat ik denk dat dat voor ons allemaal het prettigst leeft. Ouderwets, hè?

Ik pas dus eigenlijk heel slecht in de huidige tijd. Natuurlijk ben ik het niet altijd met alles eens, maar ik heb nul behoefte om dan buiten te gaan staan schreeuwen en de spullen van een ander te gaan slopen. Ik denk bij grote dingen meestal ‘volgende keer maar op iemand anders stemmen’, en bij kleine dingen mopper ik dan even tegen mijn huisgenoten. Maar ik voel me nooit zo superieur dat ik meer denk te weten over (bijvoorbeeld) gezondheid dan een arts, en ga demonstreren.

 

En zo denk ik ook nooit meer te weten over opvoeden dan andere ouders. Ik denk eigenlijk dat we allemaal maar proberen wat het beste lijkt, en ik heb geen enkele behoefte om op bijvoorbeeld Instagram iemand aan te vallen die ik niet eens ken, naar aanleiding van een foto. Sterker nog: ik zit niet eens op Instagram. En ik denk eigenlijk ook niet dat ik iemand kan beoordelen aan de hand van een foto. Dat laat ik dan graag weer over aan helderzienden.

 

Maar soms… Soms snijd je jezelf met netjes blijven in de vingers.

 

Zo liggen mijn kinderen altijd in een deuk als ik achter op een envelop mijn postcode en mijn huisnummer schrijf. Dat is me ooit gevraagd door de PTT, en er is me nooit gezegd dat dat niet meer hoefde dus ik doe dat nog steeds op de automatische piloot. En ik heb mezelf daar nu behoorlijk mee benadeeld.

 

Ik had dit jaar maar weer eens kerstkaarten gestuurd om nét dat beetje extra aandacht aan wat dierbaren te schenken. Gewoon, omdat we elkaar nu even niet kunnen zien, vond ik dat iets liefs doen even geen kwaad kon en stuurde ik weer eens kaarten met een persoonlijk tekstje erin in plaats van een lui gifje naar alle nummers tegelijk. Ouderwets hè?  

 

Alleen kreeg ik daardoor nu zelf ook iets héél ouderwets in de brievenbus! Namelijk een kaart met portokosten! Met een boete voor te weinig zegels plakken. Nou jaaaaa, zeg. En met een behoorlijke verhoging ook nog!

 

Huh?? Ik??? Te weinig postzegels?? Ik geloofde er niets van! En dus tikte ik de code van de kaart in op de site van PostNL, en… jawel hoor! Er verscheen een keurige foto van een envelop met mijn handschrift erop. En niet met te weinig postzegels, maar met helemaal niks. Ik was gewoon de hele zegel vergeten!

 

En toch… Toch voelde ik me lullig door de boete die erbij opgeteld was. Ik zou namelijk al eerder een aanmaning in de brievenbus hebben gehad, zo stond op het kaartje. Maar dat was niet zo! Die is gewoon nooit bij mij bezorgd, door diezelfde bezorger die mij nu die verhoging was komen brengen. En dat voelde heel erg oneerlijk.

 

Maar ik ging niet naar buiten om een agent van zijn paard te meppen hoor. Nee joh, ik heb gewoon betaald. Om er tegenin te gaan leek me meer kosten aan tijd en energie, en uiteindelijk was het wel bij mij begonnen.  

 

Na het betalen werd ik ook vriendelijk bedankt! Doordat ik betaald had, bleef het voor hen mogelijk om de post te blijven bezorgen, zo las ik. En toen waren we weer vriendjes.

 

En of ze dat allereerste kaartje (met die allereerste boete) nu ook nog komen brengen, dat stond er niet bij, maar ik weet wel dat ik de afzender op de achterkant voortaan ga weglaten! Want als ik dat er niet op gezet had, dan hadden ze dus nooit geweten dat het van mij kwam, en dan was die boete (met een extra boete) nooit bij mij terechtgekomen.

 

Of…

 

Of had ik dan de geadresseerde opgezadeld met die kosten?

 

O, ja! Zó werkt dat.

 

Eigenlijk werkt het in het klein dus allemaal precies hetzelfde als in het groot!