Pips eerste man was haar grote liefde
‘Ik had er tijd voor nodig om mijn huidige man een plek in mijn leven te gunnen.’
‘Hij was de eerste aan wie ik mijn hart verloor, mijn grote liefde. Na zijn dood kon ik me niet voorstellen dat er ooit weer iemand zou komen van wie ik überhaupt zou kunnen houden. Dat gebeurde uiteindelijk wel nadat ik mijn huidige man was tegengekomen. Alleen is het houden van onvergelijkbaar. De vanzelfsprekendheid van toen is er niet meer. Daar is een relatie voor in de plaats gekomen die we gaandeweg hebben uitgevonden en uitgewerkt, een manier van met elkaar leven.
Toen mijn eerste man ziek werd waren we allebei nog jong. Te jong voor kinderen. We hadden het daar en passant wel eens over gehad maar hadden gedacht dat we nog zeeën van tijd hadden. Het was een speling van het lot dat ik sneller zwanger was van mijn huidige man dan ik van hem hield, want daar had ik tijd voor nodig gehad. Tijd en ruimte. Het kwam me daarom goed uit dat hij heel veel op reis was voor zijn werk. Al die weken dat ik alleen kon zijn deden me goed. Heerlijk overzichtelijk met niets dan mezelf, mijn aanstaande zoon en al mijn herinneringen.
Ik durf niet te zeggen of ik was gebleven, of dat hij was gebleven, als de zwangerschap zich niet zo razendsnel had aangediend. Onze zoon is de twintig inmiddels voorbij en de lijm in onze relatie gebleken. Dankzij hem was er vaak een gesprek zonder wezenlijk contact. Hij was onze gemeenschappelijke zorg, onze gedeelde verantwoordelijkheid en voor ons allebei het belangrijkste in ons leven – onze grote liefde waar alles voor opzij mocht worden geschoven en alles voor mocht wijken.
Mijn man is niet gek en weet heel goed wat mijn eerste liefde voor me betekende en hoe diep mijn houden van toen ging. Helemaal in het begin van onze relatie kon hij nog wel tekeergaan over hoe het voelde om zo duidelijk op de tweede plaats te komen, om het op te moeten nemen tegen een man die dood was. Zijn razernij is gedoofd. Hij heeft zich erbij neergelegd dat het tussen ons nooit méér zal worden dan een deel van hoe het ooit voor mij was. Ikzelf heb me er in zekere zin ook bij neergelegd. Het zal in mijn leven blijven bij die ene echt grote liefde. Mijn hart verliezen zal me nooit meer overkomen.’
Pips naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
Door: Redactie Franska.nl
