Pijnlijk herkenbaar: zo worden Nederlandse toeristen in het buitenland herkend
Onze lieve collega’s van FavorFlav hebben van eten hun vak gemaakt. Je moet bij deze lekkerbekken zijn voor de beste recepten, geinige weetjes en de laatste eettrends. Willen wij natuurlijk ook van op de hoogte zijn. Vandaag: Pijnlijk herkenbaar: zo worden Nederlandse toeristen in het buitenland herkend.
Weet je nog, vroeger op de camping in Frankrijk/Spanje/Italië? Je dwaalde een beetje rond bij het zwembad en de pingpongtafel, op zoek naar nieuwe vrienden. En op de één of andere manier pikte je de Nederlanders er zo uit. Wat is dat toch, dat je die van mijlenver herkent? Nou, als we het van niet-Nederlanders moeten geloven, is dat héél duidelijk.
Wees gewaarschuwd: we komen niet altijd heel mooi uit de verf.
Zo herken je Nederlandse toeristen in het buitenland
”Ik was receptionist in Parijs, dit zijn de eerste dingen die in me opkomen: het accent (niet het zwaarste, maar ik herken ze makkelijk), hebben alleen een pinpas, AH-tassen, hebben hun eigen eten/lunches mee, ‘waar kunnen we fietsen huren?’, ‘de douche was een beetje klein maar prima’, ‘super!’. En Nederlandse mannen die me om korting voor een kamer vroegen omdat het na middernacht was. Helaas! Niet hoe het werkt.”
”Ze komen om precies 18.00 uur eten in restaurants. Maakt niet uit of het Spanje is, Italië of welk ander land dan ook waar het nog steeds bloody hot is op dat tijdstip.”
”Stereotypisch, maar ik zou zeggen de verpakte boterhammen en het zelf meebrengen van alcohol; of de caravan.”
”Kleurencombinaties die eruit zien alsof er wat moeite in is gestopt, maar niet in de goede richting.”
”Stellen die elkaar herhalen doen pijn aan je oren. ‘Lekker weer he? Ja lekker. Moet je kijken wat mooi. Ja wat mooi. Jij een bakkie Henk? Ja lekker bakkie Gerda’. En dan hun dag opnieuw vertellen aan de buren ’s avonds. ‘Nou en toen zei ik lekker weer. Ja, het was lekker weer’.”
Ook pijnlijk herkenbaar…
”Van een Belg: je kunt het horen aan het volume. Vooral als je heel vredig van je lekkere maaltijd wil genieten in een Italiaans of Frans restaurant.”
”Jumbo of AH tassen :-)”
”Jullie bezoeken een ander land, maar brengen een tas met eigen boodschappen uit Nederland mee…”
”De Dopper! Ik liep in Lima, Peru toen een vrouw aan de andere kant van de straat in het Nederlands schreeuwde: ‘Jullie komen uit Nederland, toch? Ik zie een Dopper! Jullie zijn Nederlands, toch? Zo leuk om Nederlands hier te zien! Kom op, zeg iets. Jullie moeten Nederlands zijn, jullie hebben een Dopper! Ik heb er ook een’. Ze had gelijk, maar ik wou dat ik niet zo van m’n à propos was dat ik voor de grap in het Duits kon vragen wat ze zei. In plaats daarvan antwoordde ik in het Nederlands dat ze gelijk had. Ze stak toen de straat over en zei opnieuw ‘Ik wist het. Alleen wij Nederlanders hebben Doppers’. En toen liet ze me haar paarse Dopper zien.’ Nog steeds een van de raarste gesprekken die ik ooit in het buitenland heb gehad.”
Shit, het gaat maar door!
”Het ontbijtbuffet gebruiken om voor zichzelf een verpakte lunch te maken.”
”Ze nemen hun eigen pot pindakaas of doos hagelslag met zich mee naar de camping in Frankrijk of Spanje.”
”Ze manoeuvreren zichzelf vooraan bij de bar en proberen meteen de aandacht van de barman te krijgen, terwijl andere mensen relaxt staan, praten en wachten op hun beurt.”
”Ze splitten de rekening met hun vrienden in plaats van om en om rondjes te geven.”
”Ze stoppen elk anderhalf uur voor koffie.”
”In een restaurant vragen ze áltijd om mayonaise.”
