Pets!
Ik kreeg vroeger weleens een tik en soms zelfs een fikse tik. Dan had ik dat blijkbaar verdiend. Meer dacht ik er niet over. Misschien dacht ik hooguit…
Misschien dacht ik hooguit weleens dat het wel erg makkelijk was als je groter en sterker was dan ik, maar meer dacht ik niet. Nooit bij nagedacht dat het eventueel een slechte opvoedmethode zou kunnen zijn. Vast geen goed plan om dit zo te melden hier. En begrijp me goed, ik wil helemaal niet pleiten voor het slaan van kinderen, alleen is het best apart dat ik van die tikken niets overgehouden heb. Nou ja, misschien dat ik snel wegduik als ik iets op me af zie komen. Alerter reageer op dat soort dingen, maar daar heb je het wel mee gehad. Mijn ouders zijn nog steeds de liefste van de wereld, dus daar is ook niets beschadigd.
Het verbaast me gewoon dat we dat vroeger volstrekt normaal vonden en dat het nu, als je iemand z’n kind een tik ziet geven, zo ongeveer reden is om aangifte te doen. Zelfs op school werd er weleens een tik uitgedeeld. Op de middelbare school zat een meisje (R) naast me, dat tamelijk ondeugend was, om het maar subtiel uit te drukken. Ze liep ook voor op de rest van de meisjes van haar leeftijd. Ook in taalgebruik. Een aantal leraren ‘kon haar dan ook niet aan’, zoals we dat toen noemden. Ze droeg de kortste minirokken van iedereen en durfde echt alles wat maar in haar opkwam tegen een leraar te zeggen. En vaak had ze nog gelijk ook ;-)
Op een gegeven moment had ze de leraar Duits, Meneer de V. (of gaf ie nou Frans?), het bloed zo onder de nagels vandaan weten te halen dat ie haar de klas uitstuurde en haar nog nariep toen ze richting deur stiefelde: ‘En ga een stuk aan je rok breien!’ Waarop ze zich vlak voor de deur omdraaide, uiteraard nog even lekker bijdehand reageerde en hem daarbij brutaal en uitdagend aankeek. Waarop hij nog een tandje bozer werd, eropaf liep en haar een hengst voor haar hoofd wilde verkopen. Ze dook net op tijd weg en hij bezeerde z’n hand zo ongelofelijk tegen de stalen deurpost dat ie volgens mij stond te suizen van de pijn. Ik weet nog dat ik later bij het langslopen gevoeld heb hoe hard die deurpost was.
De hele klas lag dubbel van het lachen door die klap die hij maakte, hij was toch niet bepaald de populairste leraar, R verliet het strijdtoneel en geen leerling die ook maar op het idee kwam om te vinden dat een leraar geen klap mocht geven. Serieus niet. Was gewoon de normaalste zaak van de wereld. Als je een klap verdiend had, had je hem verdiend. Klaar uit. Gek toch eigenlijk, hè?
Door: Franska
