Overgang-positiviteitsgoeroe

‘Omarm je opvliegers en koester de slapeloze nachten.’ Vlieg toch op, positiviteitsgoeroe.

 

 

 

“Word je dikwijls wakker van een opvlieger, lieve, bijzondere, unieke menopauzevrouw? En gaan deze vaak gepaard met een paniekaanval, hartkloppingen en zorgen voor de dag van morgen? Voel je je bij voorbaat al uitgeput en zie je wanhopig op tegen de taken en verplichtingen die je moet vervullen?

 

Alleen jij!

Ik help jou daarbij. Want geloof me; ik ben jouw redder. Ik help jou naar een hogere dimensie waarbij je gaat inzien dat deze perikelen helemaal geen perikelen zijn. Sterker nog; het zijn cadeautjes! Van Moeder Natuur. Heus waar. Het leven is zo mooi, juist nu. Rond je vijftigste levensjaar. Het nieuwe tijdperk, waarin alleen jij centraal staat. En weet je? Je mag het ondergaan, die bewustwording. Hoe fijn is dat? En bij dat ondergaan, bij die beleving—want dat is het absoluut—houd ik jouw hand vast. En maken we samen de reis naar jouw binnenste. Jouw ziel én jazeker; ook naar jouw dikwijls angstig kloppend hart. Ik zorg ervoor dat je weer de rust gaat ervaren die je zo verdient.”

 

Zout toch op, mevrouw, met je ‘ik-help-je-de-menopauze-door-gelul’.

 

Bakhete nachten

Ik weet niet hoe het met jullie zit, dames, maar het komt geregeld voor dat ik me ’s nachts lauw afdouchen, hopend op nog een paar uur slaap. Tegen beter weten in, want vaak denk ik echt dat ik het nooit, maar dan ook nooit meer koud krijg. Bakheet zijn ze, de nachten. En ja, natuurlijk hoort het erbij. En nee, het is niet chique om daarover te klagen. Maar leuk is anders. Om over de stemmingswisselingen, vreetbuien, de daarbij behorende extra kilo’s en het dus weer-opletten-wat-je-naar-binnen-werkt maar te zwijgen.

 

M’n eigen hol

Hoezo omarmen? Het is gewoon kut. Om na de doorwaakte nachten nog enigszins patent achter de pc plaats te nemen en te voldoen aan de dagelijkse verplichtingen. Om vervolgens, nadat de dag volbracht is, een voedzame maaltijd in elkaar te flansen en leuk naar je gezin te luisteren. Terwijl je het liefst wilt slapen. Alleen, in een eigen hol. In een opgeruimd huis, zonder bergen was en vieze ramen. En zonder herrie makende pubers en een man die seks wil, want het is al twee weken geleden.

 

Ondergaan

Beste positiviteitsgoeroe. Of goeroes!, want op Facebook worden we om de oren geslagen met ‘Je bent sterker dan je denkt’ en ‘Laat het los’ en ‘Angst is oké’. In werkelijkheid, in de praktijk, moeten we er gewoon staan! Er zijn, zonder gedram. Want daar zit geen baas op te wachten en ook geen gezin. Want stel dat? Stel dat ik bij jou in de omgebouwde slaapkamer tot praktijkruimte de grote egoïst word die ik volgens jou moet zijn. Dat ik voor mijn eigen welzijn kies. Volgens jou ben ik dan niet meer gaar. Maar dan zijn de rapen bij mijn werkgever en omgeving wel gaar. Die zitten daar niet op te wachten, beste inner-healing tante. Kortom; omarmen is—in mijn optiek—ondergaan. Waarvan acte.

 

Door: Jolanda Groothuis

Jolanda Groothuis is als tekstschrijver in een mannenwereld wel goed gelukt. Of ze de lezers van Franska weet te boeien zal vanzelf blijken. Deze (meestal) nuchtere Twentse woont op het platteland. De sociale controle waardeert ze, tot op zekere hoogte. Maar ze is wars van roddel en achterklap.

Afbeelding van Jolanda Groothuis