Een niet nader te noemen vriendin (you know who you are) laat steevast haar borsten zien na drie glazen wijn. Bij de eerste slokken beginnen wij al ongemakkelijk te schuifelen tot het moment waarop zij haar T-shirt omhoog flapt en zegt: ‘Ik vind dat ik nog best mooie borsten heb. Toch?’ Ze doet dit altijd en overal. Of we nu in een chique restaurant zitten of thuis op de bank. Detail: ze draagt nooit een beha.
En dan heb ik nog een andere vriendin die recentelijk haar borsten heeft laten vergroten. Of ik even wilde voelen. Of mijn vriend even wilde voelen. Of de kaasboer even wilde voelen. Kortom, iedereen moet voelen hoe echt haar borsten eh… voelden.
Wat is het dat sommige vrouwen zo graag hun borsten willen laten zien? Correctie: hun borsten in het openbaar willen laten zien? En dan heb ik het niet over borstvoeding, hè. Ik bedoel: hooray voor borstvoeding. Ik heb het over vrouwen die doelbewust en plein public hun borsten tonen. Wat is überhaupt all the hubbubbub over borsten, waar mannen gewoon hun naakte bovenlichaam mogen tonen?
Ooit logeerde ik bij een indianenstam in Panama waar de vrouwen gewoon met ontblote borsten rondliepen. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik de eerste uren mijn ogen er bijna niet van af kon houden. Zowel van de oude tieten die vrijelijk rondom de navel zwabberden als van de jonge stevige exemplaren. Wat ik er het meest bijzondere aan vond was dat niemand zich bewust leek van hun borsten. Er heerste geen gêne over de verrimpelde hangende exemplaren en er leek geen trots te zijn op de esthetisch wat meer geslaagde rondingen. Borsten waren gewoon borsten. En als ze in de weg hangen, dan gooi je ze gewoon over je schouder naar achteren (echt gezien!). Het was echt verfrissend in vergelijking met de cultuur waar wij uit komen. Wij moeten immers altijd aan bepaalde esthetische normen voldoen om aantrekkelijk gevonden te worden.
En dat wil ook nog wel eens verschillen. Ik was in de jaren ’00 eens bij Nikki Beach in Miami en daar had iedereen, echt íedereen, een opgespoten E-cup. Minimaal. Tegenwoordig zijn we meer bilgericht en zijn de borsten bij voorkeur wat kleiner. Ook is padding uit aan het raken en is het juist cool als je tepels een beetje door je kleding heen prikken. En kunnen jullie nog de tijd herinneren dat iedereen topless op het strand lag? Begint terug te komen als je het mij vraagt (net als de hoog opgesneden badpakken, en daar heb ik dus nu al zin in). Maar er is ook een tegenbeweging. Een paar jaar geleden werd een oude vrouw in Frankrijk door bewapende agenten gesommeerd haar burkini uit te trekken. Ik keek destijds naar haar verschrikte gezicht op de foto’s en ik dacht: dat kan toch ook nooit de bedoeling zijn?
Ik wens het iedere vrouw toe om zich fijn te voelen in haar eigen lichaam. En zich te kleden zoals zij dat prettig vindt. Niet voor mannen, niet voor het heersende modebeeld, maar voor zichzelf. En als je dan zo af en toe je borsten even wilt laten zien, dan vind ik dat prima. En als je juist níet je lichaam wilt laten zien óók.
