Over hufterigheid aan de kassa

 

 

Negeren is ‘ik zie je niet’, ‘voor mij besta je niet eens’ en ‘je bent niets en niemand, stelt geen ene moer voor’.

 

 

SIRE, ofwel de Stichting Ideële Reclame, heeft een nieuwe campagne en die is tegen horkerigheid. Zoals daar zijn: opgestoken middelvingers in het verkeer, spugen naar de tramconducteur, bumperkleven en andersoortige vormen van onfatsoen. De kassa komt ook aan bod, al is het maar heel even. Te kort eigenlijk. Want bij die kassa is het goed mis dezer dagen. Dertig procent van de klanten, zo schijnt, negeert de meneer of mevrouw aan de kassa volledig.

 

Goedemiddag, mevrouw – Oké dan niet.

 

Wilt u pinnen? – Blijkbaar wel zie ik.

 

Hebt u een bonuskaart of spaart u zegels? – Blijkbaar niet.

 

Fijne dag nog verder – Ik hoop dat u erin stikt en dank u hartelijk voor het mij totaal niet aankijken.

 

Hoezo blijven bellen? Zonder blikken of blozen gewoon in dat ding blijven tetteren en niet eens de moeite nemen om de mevrouw die je boodschappen of inkopen scant, zodat je kunt betalen, ook maar één blik waardig te keuren? Maar dat is toch héél erg onbeleefd? Dat is toch net zo onbeleefd als bijvoorbeeld een ober die je een gerecht komt voorschotelen en tegen je zegt dat hij hoopt dat je ervan zult genieten, te negeren? Dat is toch net zo onbeleefd als niets terugzeggen tegen een buurman die je een fijne goedemorgen wenst? Net zo onbeleefd als iemand die de liftdeur voor je openhoudt niet even te bedanken?

 

Negeren is terreur, intimidatie, psychologische mishandeling, intens vernederend en ook gemeen. Negeren is namelijk gelijk aan ‘ik zie je niet’, ‘voor mij besta je niet eens’ en ‘je bent niets en niemand, stelt geen ene moer voor’.

 

 

 

 

Dus doen alsof je die meneer of mevrouw achter de kassa niet ziet, alsof die er niet eens is, daar moesten we maar eens heel gauw mee kappen. Stel je even voor, dat je als kassière op een gemiddelde werkdag 140 klanten voor je neus krijgt en dat je 32 keer wordt genegeerd? Ik kan het met niet voorstellen want ik wil me er niet eens iets bij voor kunnen stellen.

 

De volgende keer als ik het zie, onfatsoen aan de kassa wegens bellen of chagrijn, dan zeg ik er wat van. Zo aardig mogelijk moet ik dat doen, want dat komt het hardste aan, denk ik. Of zijn sommige mensen al zo ver heen dat er helemaal niets meer is dat hen raakt? Want in dat geval vrees ik ook het ergste voor die nieuwe SIRE-campagne.

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans