Franska.nl

Over de dropjes die mannen vroeger in hun broek stopten…

 

Heel lang geleden had ik eens een vriendje, en dat had een rolletje drop gestolen. En daarmee moet je bij mij dus niet aankomen, dus daarna was het meteen uit. Ik hou niet van dat soort dingen. Ik ben wars van criminaliteit en ik hou ook niet van opscheppen. 

 

Ja, opscheppen! Want ik hoor je nu denken: wat heeft het één hier nu met het ander te maken, maar dat zal ik je uitleggen. Dat rolletje drop had namelijk achteraf een heel andere functie dan ik toen had kunnen denken. Ik dacht namelijk dat het bedoeld was om samen op de bank lekker een paar dropjes te gaan eten, maar nee hoor… dat werd voor iets heel anders gejat, begreep ik later van zijn volgende ex-vriendinnetje. En ik verzeker je: als je erachter komt dat je vriendje steelt, dan is dat al niet fijn, maar als je erachter komt met welk doel hij dat doet, dan wil je – in mijn geval – daarna nooit meer dropjes eten. 

 

Het zat namelijk zo: hij gebruikte dat rolletje drop om zijn eigen dropje wat groter te laten lijken. 

 

In de tijd dat de strakke broeken in de mode kwamen, was het voor menig meisje/vrouw lastig om niet te kijken wat er achter zo’n strakke gulp zat. Je wilde niet kijken, maar je kón niet anders. En dat maakte dat de heren toen al snel doorhadden dat het niet gewenst was wanneer daar niets te zien viel. Als je als man dus wat klein(er) geschapen was, dan diende er een stokje voor gestoken te worden dat anderen dat konden ontdekken. En dat stokje had verdacht vaak de vorm van een rolletje drop, of pepermunt. 

 

Veel mannen zijn in die tijd dan ook verslaafd geraakt aan drop, en toch werden ze er niet dikker van. Ra, ra, ra, hoe kan dat? Achteraf gezien dus logisch, want ze aten het niet op. 

 

Ze kregen ook nooit klachten die verband hielden met een te hoge bloeddruk. Ook raar. Maar de dames kregen dat wel! Wij kregen van de aanblik van dat rolletje dus wél een hoge bloeddruk, en wellicht is daardoor het idee ontstaan dat drop eten slecht is voor je bloeddruk. De verkoop van drop steeg enorm, en de bloeddruk bij veel dames ook, en de link was toen al snel gelegd, terwijl je je achteraf kunt afvragen wat de causaliteit nou precies was. 

 

Maar voor mij doet dat er ook niet meer toe, want ik eet sindsdien nauwelijks nog drop. 

 

Ik wil sinds die tijd namelijk altijd weten waar die dropjes vandaan komen en neem ze dus nooit meer zomaar aan. Zelfs als ik ze uit een zakje eet, associeer ik de smaak ervan nog altijd met die idioot strakke broeken, en de latere vruchtbaarheidsproblemen van mannen. Gek, hè? Ik krijg dat maar niet uit mijn hoofd. 

 

Vandaar dat ik nogal verbaasd was toen er een man werd aangehouden met dertig telefoons in zijn broek.

 

Wat?? Ja!!

 

Ik bedoel: wat moet je daar nou mee? En wat dacht ie nou eigenlijk? Dat wij daar nu nog in zouden trappen? Nee toch? Oké, die wielrenbroekjes zitten best wel strak, maar als ik denk aan het spreekwoord van de aap met zeven exemplaren, vind ik dertig telefoons toch wel wat overdreven. 

 

Wij raken dus niet van je onder de indruk als je dertig telefoons in je wielrenbroekje stopt! Dat jullie dat even weten, mannen!  

 

En je bent dus een lul als je denkt dat wij dan denken jij er dertig hebt. Hahaha. Echt niet!