Opvoedkundige kwesties anno nu
‘Soms snap ik het niet meer goed.’
Het NRC heeft een rubriek waarin elke week een opvoedkundige kwestie wordt voorgelegd aan een deskundige. Sinds de komst van mijn kleindochter zijn dit soort onderwerpen weer wat actueler dan voorheen, dus schiet ik er geregeld even doorheen. Soms leuk, soms leerzaam, soms vermakelijk, soms… nou ja. Nou ja zoals in het geval van de ouders van een kindje van nog geen drie die zich zorgen maken omdat het mannetje ‘altijd en overal een praatje met volwassenen maakt’. Van de supermarkt tot de kroeg, overal klampt hij vreemden aan. Het liefst gaat de dreumes volgens zijn moeder ‘met iedereen mee’ en met mooi weer loopt hij overal naar binnen. ‘Mensen lopen soms letterlijk met hem weg’, zegt ze ook. ‘Zoals laatst toen iemand met hem een kleurplaat ging halen.’
Hoewel de ouders de nieuwsgierigheid van hun kindje echt wel een mooie eigenschap vinden – en zonder hem bang te willen maken of hem te willen afremmen in zijn enthousiasme -, vragen ze zich af wanneer en op wat voor manier ze hem duidelijk moeten maken dat hij niet zomaar altijd met iedereen mee kan.
Begrijp me goed dat ik ouderlijke zorgen van dit kaliber donders goed snap – nu wellicht nog beter dan toen ik zelf net moeder was – want gruwelscenario’s van verdwenen en vermiste kinderen zijn er te veel. Maar een kindje van nog geen drie hou je toch zeker bij je?
Verlies je toch zeker geen moment uit het oog en al helemaal niet als je in de kroeg zit, door een winkelcentrum sjokt of lekker voor je huis op de stoep bivakkeert?
De orthopedagoog uit de rubriek vindt gelukkig ook dat kinderen tot een jaar of zes niet alleen buiten kunnen worden gelaten. Misschien kunnen ze nog wel héél even buiten het zicht van hun ouders spelen, maar meer ook niet. Verder raadt ze de ouders aan om hun kind al voorzichtig uit te gaan leggen dat hij nooit zomaar met vreemden mee mag gaan zonder dat eerst aan pappa en mamma te vragen. Een kind van nog geen drie? Meent ze dat nou? En kinderen vanaf zes zonder toezicht op straat laten spelen? Zou ze dat nou ook menen?
De universitair hoofddocent die eveneens is ingeschakeld om bezorgde ouders met raad en daad bij te staan, tipt de ouders om alvast met hun kindje te oefenen dat het in sommige situaties écht bij pappa en mamma in de buurt moet blijven. Omdat handje vasthouden voor een ‘explorerend kind onvrij kan voelen’ is het een idee om onder het handje vasthouden een spelletje te spelen (noem alles op wat groen is, wordt hier als voorbeeld gegeven). Is het gek dat ik mezelf over een goed jaar echt niet zo zie lopen met mijn kleindochter? Dat ik naar alle waarschijnlijkheid gewoon haar handje vastpak en verder niets?
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
