Franska.nl

Opvoeden is niet meer dan doorgeven wat je zelf hebt meegekregen, volgens Anna

‘En daarbij draaide bij ons alles in de eerste plaats om vertrouwen.’

 

‘Ik voedde mijn dochter op zoals ik zelf ook ben opgevoed. Mijn ouders gaven mij altijd alle vertrouwen en waren ervan overtuigd dat ze daar mijn vertrouwen en mijn eerlijkheid voor terug zouden krijgen. Het maakte niet uit, hielden ze me altijd voor, met welk verhaal ik ook ooit thuis zou komen, zoláng ik er maar mee thuiskwam en niet tegen ze zou liegen. Mijn dochter kreeg van mij daarom ook altijd alle ruimte. Ik gunde haar ook de vrijheid om haar eigen ervaringen op te doen en van haar eigen fouten te leren. Als ze echt te ver ging trok ik een grens en als ik dat deed wist ze dat het menens was.

 

Toen ze de leeftijd kreeg om vriendjes te hebben en seksuele ervaringen op te doen hield ik haar voor dat ze eerst chocolade-, pistache-, vanille- en aardbeienijs geproefd moest hebben voordat ze zou besluiten om voor de rest van haar leven voor pistache te gaan. Daarmee gaf ik haar echt geen vrijbrief om als een losbol door het leven te gaan, maar moedigde ik haar wel aan om de tijd te nemen om uit te vinden welk type man haar het meest gelukkig zou maken – en om niet aan de eerste de beste te blijven hangen uit angst dat er misschien geen volgende zou komen. Ik had liever dat ze vriendjes mee naar huis nam, want onder mijn eigen dak was ze altijd nog stukken veiliger dan in een vreemd huis of in het fietsenhok van school om maar eens een voorbeeld te noemen.

 

Hoewel er heel wat ouders waren die me veroordeelden over mijn manier van opvoeden, vertelde mijn dochter mij altijd alles en maakte ze later in haar leven de juiste keuzes. Nu ze zelf twee dochters heeft die langzaam maar zeker in de leeftijd komen om met vriendjes te willen afspreken en uit te gaan, is ze soms onzeker over hoe ze daar het beste mee om kan gaan. Ik zeg haar dan dat ik alleen maar aan haar heb doorgegeven wat ik zelf van mijn ouders heb meegekregen en dat het daarbij vooral om vertrouwen draaide. Zoals het goed is gekomen met mij, is ook zij meer dan goed terechtgekomen.

 

‘Toch eng,’ vindt ze. Zeker omdat de wereld nu toch echt weer heel anders is dan toen zij jong was. Maar mijn wereld als puber was ook al een heel andere dan die van mijn ouders. Waarschijnlijk maakt het dus niet heel erg uit dat de wereld verandert. Wat er meer toe doet is dat we het geloof in onszelf niet kwijtraken. En dan had mijn moeder nog een motto om je aan vast te houden als je even twijfelt en dat is dat je moet durven loslaten al datgene wat je bang bent om kwijt te raken.’

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder/dochter verhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.