Franska.nl

Vroeger, och die goeie oude tijd, werkte ik overdag en sliep ik ’s nachts. Toen de kinderen nog klein waren – en dus veel wakker, ook ’s nachts – ging mijn vrouw, de lieverd, er vrijwel altijd uit. Slechts een enkele keer had ik nachtdienst. Met zo’n kleine hummel ging ik dan beneden in de leren fauteuil voor de open haard zitten. Vuurtje aan, kind op schoot en een beetje kletsen en in de vlammen staren. Zo erg was dat eigenlijk niet, maar dan zat ik de volgende dag wel te gapen op het werk.
Overigens viel het kind na een uur wel weer in slaap, waarna ik ‘t weer voorzichtig terug in het ledikant legde. 

Tenzij er een ongelukje was gebeurd. Of erger: een ongeluk. Dat wil zeggen dat zo’n ouderwetse luier weer opzij was geschoven, of gewoon te vol en te vies was, zodat de hele bende was doorgelekt. Door de slaapzak heen, door het dekbedovertrek, tot het matrasje. Dat was jammer genoeg iets te vaak de reden waarom er weer een baby wakker was. Die verdomde luiers. En ja, als ik dan dus nachtdienst had, riep ik toch maar weer mijn vrouw. Sorry! Licht aan, bedje verschoond, kind klaarwakker. Ik begreep ineens waar het begrip tropenjaren op sloeg. Bijna achttien jaar waren gebroken nachten in huize Cees geen uitzondering.

Je begrijpt dat toen onze kinderen voor het eerst vroegen of onze kleinkinderen mochten komen logeren ik een beetje huiverig was. En mijn vrouw ook. Inmiddels slapen we beiden alweer een tijdje als roosjes. En we weten nog van vroeger: kleine kinderen slapen niet. Je begrijpt dat ik niet stond te springen. Overdag, prima, opa Cees is er. Maar ’s nachts? Dat wist ik nog zo net niet.

‘Hoppa’, zei mijn vrouw. ‘Breng ze maar.’

En zo stonden ze die vrijdagmiddag op de stoep. Drie kindjes, drie tasjes en een pak Pampers Baby-Dry.

Op dat pak stond de zin: ‘Je kleintje verdient de best mogelijke nachtrust’. 

Ha, dat geldt ook voor opa Cees, dacht ik. Leuke mensen daar, bij Pampers. Die weten tenminste wat écht belangrijk is.

Ik las verder: ‘De nieuwe Pampers Baby-Dry luiers bieden tot wel 12 uur rondom bescherming tegen lekken, dankzij het unieke 3-voudige beschermingssysteem dat vocht onmiddellijk absorbeert, en dubbele beschermrandjes die lekken ter hoogte van de taille en de beentjes voorkomen.’

Twaalf uur lang bescherming? Dat zou dus kunnen betekenen dat de baby van 19.00 uur tot 07.00 uur kan doorslapen en in ieder geval niet wakker wordt vanwege een ongelukje? En twaalf uur lang bescherming zou vast ook betekenen dat ik overdag niet na elk ieniemienie plasje een schone luier om hoef te doen? Nou is opa Cees niet vies van een luiertje verschonen hoor, maar om nou elk uur zo’n kind op de commode te leggen of erger: op een matje in de kinderboerderij, dat was dus gelukkig niet nodig.

Die Pampers Baby-Dry luiers zijn ook nog eens veel zachter dan dat spul wat wij vroeger onze kinderen om hun billetjes deden. Ik vind het knap hoor, wat ze tegenwoordig allemaal uitvinden.

En inderdaad, het was een weekend waarin mijn vrouw en ik non-stop aan de bak moesten (torens bouwen, vingerverven, pannenkoeken bakken, naar de kinderboerderij, paardje spelen, dansen door de woonkamer, boekjes lezen en dus af en toe een luiers verschonen). 

Behalve ’s nachts, dankzij die superzachte Pampers Baby-Dry. Nou, ouders hebben het een stuk minder zwaar dan wij vroeger hoor.

Of ze nog eens mochten komen logeren, vroeg een van onze kinderen toen hij op zondagavond zijn kroost weer kwam ophalen.

‘Maar natuurlijk’, zei ik. ‘Onder één voorwaarde: weer met een pak Pampers Baby-Dry.’