Mailtje van een vrouwenforum vorige week. Ik? Qua vrouwen? Niks. Ik denk alleen maar aan een man vandaag. M’n vader. 31 jaar geleden op 8 maart overleed hij. Dus vrouwendag sla ik over. Elk jaar. Ben er al vaak voor op de vingers getikt. Maar sorry. Ik vier het de rest van het jaar wel. Niet vandaag. Vandaag denk ik aan dat prikkende kriebelende tweedjasje, waar ik op de bank tegenaan kroop en dat nog lekker vond ook. Terwijl ik normaal altijd gek werd van kriebelstof. En nog steeds trouwens. Ik zou maar wat graag weer tegen dat prik-jasje aankruipen. Krijg een brok in mijn keel als ik aan het liedje ‘Veilig achterop, bij vader op de fiets’ van Paul van Vliet denk. Moet ik ook helemaal niet aan denken, zeker vandaag niet, maar als ik eenmaal in de sentimentele groove zit, ga ik het nog eens lekker aan lopen dikken ook. Hup hup! Denk aan iets leuks. Mijn vader zelf was daar heel goed in. Als er iemand originele grappen kon bedenken, was hij het wel. Deze bijvoorbeeld: met mijn toenmalige vriend (nu m’n man) wedden over de uitslag Nederland-Duitsland. Hij koos voor Duitsland. Inzet een etentje. ‘Waarom koos je nou Duitsland als winnaar?’, vroegen we hem tijdens het etentje, dat mijn vriend moest betalen. Nou, zei hij: ‘ Ik dacht, dan heb ik sowieso lol straks, als Duitsland wint heb ik een gratis etentje en als Nederland wint heb ik ook lol, omdat ik blij ben als wij winnen’. Zo zit dat. Zo maak je overal een feestje van. Zou ik het van hem hebben?
P.S. Doe jij er wel aan? Dan wens ik je een heel fijne vrouwendag!
