Oorlog in het Vinex-dorp?
Marja is er gisteren op uit geweest. Geheel in traditie.
Tweede kerstdagmiddag vieren Hains en ik altijd een paar uur onze eigen kerstvakantie. Eerst gaan we nog even langs bij zijn moeder (na een uitgebreide Eerste Kerstdag bij de mijne) en dan, weer of geen weer: naar buiten. Hoe dan ook. Weg met die overdaad aan warmte en gezelligheid. Die traditie stamt al uit 2005.
Geen strandwandeling, maar een poldertocht dit keer, langs de Hekslootpolder. Vanuit Hains’ huis ben je er zo: een slaperdijk met rechts weilanden, slootjes, vogels, hekjes, en schapen in de wei. Donkerbruine kop, kont en poten. Een goede herder weet dat het hier om Blauwe Texelaars gaat. Paarden, bunkers, bevroren plassen en witberijpte blaadjes tussen het gras: alles vormt een idyllisch decor van een prachtige heldere winterdag.
Links van de dijk ligt Velserbroek, een Vinex-dorp tussen Haarlem en Velsen. De kleine Hains was daar vaak te vinden als hij met zijn kaplaarzen de polder in trok, samen met zijn broers of met zijn vrienden. Slootje springen, roeien bij De Bleeker en aardbeien jatten bij de boerderij even verderop (ik kan het nu wel zeggen, het is toch al verjaard). Allemaal goede herinneringen. De Velserbroek was toen nog een polder, en Hains wist nog niet beter dan dat dat nooit voorbij zou gaan.
Bij Villa Westhof, een uitspanning aan een recreatieplas met uitzicht op de nieuwbouw van Velserbroek, drinken we nog wat. Binnen is het een en al kerstsfeer, maar wij zitten ondanks de kou buiten. Dan is het schrikken. Het lijkt wel oorlog in het Vinex-dorp daar aan de overkant van het water. Dit kan niet waar zijn. Grote rookpluimen boven het dorp, en uit de straten klinken harde knallen. De rookwolken komen van de Hoogovens natuurlijk (dat kan haast niet anders volgens Hains, al zijn de schoorsteenpijpen niet te zien) en de harde knallen zijn gewoon rotjes. Pff. Nu 28, 29, 30 en 31 december nog, en dan gaan we gewoon aan het nieuwe jaar beginnen. Ik kan niet wachten.
Marja van Hout houdt van het onverwachte en gaat het liefst zo onvoorbereid mogelijk op pad. Alleen of samen, vaak met vriend Hains, beleeft ze avonturen. Kleinschalig, maar toch.
