‘Ook ik was een single moeder die de beste moeder van de wereld wilde zijn’
‘Vorige week las ik jullie verhaal over de alleenstaande moeder die zich niets wil aantrekken van het commentaar van haar vrienden dat ze te close zou zijn met haar dochter.
Misschien heeft ze wat aan mijn ervaring. Want ook ik was een single moeder die haar leven in dienst had gesteld van haar dochter en er letterlijk alles voor over had om de beste moeder van de wereld te zijn. En ook in mijn geval waren we twee handen op één buik en was er eerder sprake van een vriendinnenrelatie dan van een ouder-kindrelatie.
Totdat mijn kleine poppetje in de puberteit kwam en op een dag tegen een foute jongen aan liep. In eerste instantie vertelde ze me er nog enthousiast over en hoewel ik op mijn klompen aanvoelde dat dit geen fijne knul was, koos ik ervoor om niet al te veel te ageren en mee te bewegen om haar niet van me af te duwen. Of dat achteraf de best mogelijke aanpak is geweest? Wie zal het zeggen? Als ik er heel erg tegenin was gegaan had dat waarschijnlijk even weinig opgeleverd.
Ze bleef steeds vaker weg, er vielen geen afspraken meer met haar te maken en bij alles wat ik zei of deed of probeerde kreeg ik een grote mond. Van de fantastische band die we hadden was al snel niets meer over. Ik had het gevoel dat ik met een totaal ander kind te maken had en dat er niets was beklijfd van de opvoeding die ik haar had gegeven. Ik had als moeder geen enkel overwicht op haar en verdiende blijkbaar ook haar respect niet. Daarbij – en dat trof me minstens zo hard – was het alsof mijn eigen leven plotseling tot stilstand was gekomen en geen betekenis meer had omdat ik de invulling ervan was kwijtgeraakt en op mezelf teruggeworpen was.
Iets meer dan een jaar waren ze samen. In dat jaar werd mijn dochter veel harder volwassen dan goed voor haar was en maakte ze dingen mee die ze op die leeftijd nog niet mee had mogen maken. Toen hij haar dumpte was ze een schim van zichzelf en ondanks alles nog steeds bereid ‘om alles te doen’ om hem terug te krijgen. Hoewel het nooit meer werd zoals het was tussen ons, was ik maar wat blij dat ik haar weer een klein beetje terug had. Maar als ik het nog eens over mocht doen als alleenstaande moeder, dan zou ik in de eerste plaats een moeder willen zijn en geen vriendin. Zodat ik meer overwicht op haar gehad had toen dat heel hard nodig was en mijn eigen leven niet zo stil was komen te staan toen zij een ander pad koos.’
Er is veel over te vertellen over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
Door: Redactie Franska.nl
