‘Onze Thérèse was er al van jongs af heel stellig over dat ze ‘later als ze groot was’ kinderen wilde
‘Inmiddels durf ik het onderwerp kinderen niet meer aan te roeren.’
‘Onze Thérèse was er al van jongs af aan heel stellig over dat ze ‘later als ze groot was’ kinderen wilde. ‘Veel kinderen! Zeker vier. Want alleen is niks aan!’ Heel lang bedelde ze om een broertje of zusje, maar dat was ons tot ons grote verdriet niet gegeven. We twijfelden er echter nooit aan dat het onze dochter straks wél gegund zou worden om meer kinderen te krijgen en stiekem konden we ons er al op verheugen dat wij dan als opa en oma mee mochten genieten.
Maar sinds Thérèse kennis heeft aan haar vriend, komt het onderwerp kinderen niet meer aan bod. Toen ze de jongeman net kende, vroeg ik haar ernaar of hij een kinderwens had. ‘Mama,’ zei ze. ‘Het is écht nog veel te vroeg om dat onderwerp aan te snijden! Laten we eerst maar eens kijken of het over een jaar nog steeds tussen ons botert.’ Over dat laatste bestaat geen enkele onzekerheid meer, want inmiddels zijn ze verloofd en hebben ze besloten om samen te gaan wonen. Maar dat ene onderwerp blijft consequent onaangeroerd.
Wij hebben de stellige indruk dat haar aanstaande zijn carrière op de eerste plaats stelt en dat zelfs onze Thérèse daarvoor moet wijken als hem dat zo past. Hij kan er honderd uit over vertellen dat hij op de nominatie staat om partner te worden bij de financiële multinational waar hij werkt en volgens mijn man zal dat betekenen dat er dan heel veel geld verdiend gaat worden. Maar hoe zijn baan een belemmering kan zijn voor een gezin is ons niet duidelijk. Want hoewel onze dochter succesvol is als bedrijfsjurist en haar werk met plezier doet, bepaalt haar job niet haar leven. En mocht het ooit van een kindje komen, dan zal zij echt wel de mogelijkheid hebben om wat minder uren te werken – en zullen wij met alle liefde van de wereld bijspringen wanneer dat maar gewenst is.
Ik heb het laatst nog eens aangedurfd om ernaar te informeren. Ik had er van tevoren goed over nagedacht hoe ik dat zou aanpakken en ik had besloten om langs mijn neus weg te vragen of ze met eventuele kinderen zouden wachten totdat ze getrouwd waren. Heel gedecideerd antwoordde ze dat ik vanzelf op de hoogte zal worden gesteld, mocht het ooit zover komen. Het was wel duidelijk dat ze hier in geen geval met mij over wil praten en dat verontrust me net zozeer als het me pijn doet. Want Thérèse was altijd heel openhartig naar ons. De verhoudingen zijn heel anders geworden sinds deze verkering en daarmee zullen we het, hoe pijnlijk ook, voorlopig moeten stellen willen we haar niet helemaal kwijtraken.’
Thérèse’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder/dochter verhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
Door: Redactie Franska.nl
