Franska.nl

Goede voornemens voor 2021? Doe ik niet aan! Je schijnt goede voornemens alleen in december te kunnen verzinnen. En mocht je ze het jaar daarna al toepassen dan ben je ze in februari weer vergeten. Bovendien blijken ze achteraf vaak lang niet zo niet haalbaar of toepasbaar als je dacht, om de doodeenvoudige reden dat ze verzonnen worden in een melancholische bui, ingegeven door reclamespotjes, beïnvloed door sterke verhalen aan de kerstdis, plus alle films met een iets te hoog sprookjesgehalte die in december worden uitgezonden. In januari tot en met november ben je weer gewoon jezelf, en kun je helaas je vervelende genen, die onder invloed van kerstlicht nog dachten dat het volgend jaar allemaal anders kon, niet uitzetten.

Echt! Na de kerst gaat het leven weer gewoon verder waar het gebleven was.

Zo weet ik nu ook al dat van een eventueel voornemen om nóg meer energie te gaan besparen, en nóg milieuvriendelijker te gaan leven, helemaal niets terecht gaat komen. Ik zit allang aan mijn taks van mogelijkheden en heb met de kerst ook nog ondervonden dat je het zelfs kunt overdrijven, en dat dat gevaarlijk kan zijn. Je zou er zelfs ziek van kunnen worden, van al dat zuinige gedoe!

Ik doe namelijk allang wat ik kan. Ik doe het licht uit in vertrekken waar ik niet hoef te zijn, en ik trek eerst een vest aan en zet pas de verwarming hoger als ik het daarna nog koud heb. Bovendien onderhoud ik mijn huisraad, zodat het allemaal wat langer meegaat. Ik vervang dus nooit iets wat niet stuk is. Ik heb daardoor jammer genoeg alleen nooit het laatste type telefoon, want de mijne doet het nog gewoon. Maar áls hij er dan mee stopt, koop ik het type wat daarna kwam (en allang weer uit de mode is). Betekent, ook voor mij, toch bij elke stap een betere. Ondanks het feit dat ik dus zeven stappen achterloop.

Ik bewaar ook alle doosjes. Erg hè? Bij mij zitten spullen van honderd jaar oud nog steeds in de originele verpakking. De random reader van de bank zit nog in het originele doosje, terwijl de bank dat beveiligingssysteem alweer drie keer heeft vervangen. En zo gaat het hier met alles.

Maar tijdens kerst sloegen we een beetje door met al dat zuinig doen.

Mijn dochter was namelijk ziek en zat drie keer per dag te stomen boven een kom met heet water. Ze deed dat gezellig (op gepaste afstand) aan tafel in de keuken waar ik het kerstdiner aan het bereiden was. Wat zeg ik: méérdere kerstdiners mocht ik dit jaar bereiden. Ik had het dus eigenlijk best druk. 

Daarom was manlief steeds stand-by tijdens het koken, bakken, blancheren, verfraaien en verpesten van alle gerechten. En ook hij is erg zuinig en milieubewust!

Maar dat leidde dit keer helaas tot verbruik van veel extra drinkwater.

Ik kookte me namelijk een slag in de rondte in een nieuwe keuken, waar ik nog regelmatig ruzie heb met apparaten die ik nog niet doorheb. Ik moest dus vaak – buiten het recept dat ik niet snapte – ook nog even terugvallen op allerlei gebruiksaanwijzingen. Ik benoem dit nu met het woordje stress, maar in werkelijkheid zat ik zo tegen het kookpunt aan dat burn-out een betere benaming was. En toen dacht man mij dus te helpen door tussendoor steeds even handmatig af te wassen. Dit omdat de nieuwe vaatwasser, met zijn zuinige programma’s, er zo’n beetje drieënhalf uur over doet om te bereiken wat wij zelf in een kwartiertje kunnen. Hij pakte dus een bak met warm water, plempte daar alle messen, vorken, pollepels, knoflookpersen, enzovoort in en waste alles lekker af en legde het weer terug in de laden. En hij was trots op zichzelf, zei hij. Want ook híj was weer lekker zuinig bezig geweest. Hij had het bakje nog warme water gebuikt dat al op tafel stond!

Wat????

Dat was de kom waarboven kindlief had zitten snotteren dat ze zo zielig was, en waarin ze leegliep! Hij moest van mij dus onmiddellijk de hele bestek-lade opnieuw afwassen. En écht… die is huge! En hij heeft zich daarna voorgenomen om mij nooit meer te helpen bij het bereiden van een kerstdiner. Zo!

Maar ik hoop natuurlijk dat hij dat in februari weer vergeten is.