Franska.nl

Of dit nog goed gaat komen tussen ons?

Ik schreef er al eerder over, over die ene vriendin die vrijwel alle coronaregels in twijfel trekt of aan haar laars lapt – of allebei.

 

 

En dat dat toch echt wel een dingetje was geworden tussen ons. We hadden elkaar even niet meer gezien daarna en toen besloten dat onze vriendschap te ver teruggaat om er niet voor te vechten. Maar het was nog niet zoals het was tussen ons, want tja, corona is er nog en hoe verschillend we daar allebei in staan, ook.

 

Afgelopen weekend was ze bij ons toen de eerste beelden van de rellen doorkwamen. Beelden waar ik even geen woorden voor had – letterlijk – en toen ik die wel had niet meer de kans kreeg. Want dat wat we op tv zagen, dat was gewoon te verwachten, volgens onze vriendin. Die avondklok was écht een brug te ver en dat veel mensen dit niet meer trekken, daar had ze alle begrip voor. Waarna ik weer stilviel.

 

De volgende avond, bij nieuwe beelden over nog meer rellen, appte ik haar: ‘Nog steeds begrip voor de rellen?’ Ja dat had ze. Oké, voor sommige excessen misschien wat minder, maar als er een socioloog in het OMT had gezeten, dan hadden ze dit kunnen voorzien, schatte ze zo in. De rek is er gewoon uit bij een grote groep en die groep laat nu van zich horen en hoewel ze gelukkig nog wel onderscheid maakte tussen demonstranten en relschoppers ging de politie volgens haar ook over de schreef.

 

Ik wenste haar welterusten en wist het even niet meer. En ik weet het nog steeds niet. Elkaar proberen te overtuigen leidt tot niks. Elkaars mening respecteren gaat niet, omdat die meningen veel te ver uit elkaar liggen en voor veel grotere dingen staan dan waar ze om gaan. Elkaar zien is lastig omdat we het overal over kunnen hebben behalve over dat ene ding. En nog erger dan dit allemaal? Als ik naar haar kijk, naar haar luister en haar probeer te horen, dan weet ik niet meer wie ze is, wat haar bezighoudt en wat haar drijft. En dat terwijl we altijd alles – en dan bedoel ik écht alles! – met elkaar konden delen en bij elkaar kwijt konden. Alles was gepermitteerd en alles was veilig. Alles, behalve dit.

 

Ik was van slag vorige week toen de eerste beelden over de rellen doorkwamen. Ik was van slag toen ik haar de dag erna appte en zij terug appte. En ik ben nog steeds van slag. Denk dat we elkaar maar even moeten laten, even niet meer moeten zien en moeten wachten totdat het overwaait. Niet onze standpunten, maar corona en lockdowns en de avondklok. Wie weet is er daarna weer ruimte.